Volltext Seite (XML)
-*• 437 sławnym cĕskim stawiznarjom, kiž jeho liusćišo napominaše, zo by serbsku rĕč tež wĕdomostnje wobdźĕfat; přetož wšitcy slavistojo zacuwachu tehdy wulki njedostatk, zo nimo zestarje- neje małkeje Matthaeioweje rĕčnicy (z 1. 1721) serbska rĕč ani grammatiscy ani leksikalnje wobdźĕtana njebĕ. Tehodia poča H. Zejleř na serbskej rĕčnicy a na serbskim słowniku pisać. Zo pak by wdn to ćim skerje dokonjeć mćhł, podpjerašc jeho Palacki ze wielakimi čĕskimi a pćlskimi rĕčniskimi knihami a dariwsi jemu Safarikowu nĕmscy spisanu „histo- riju słowjanskeje rĕče a literatury“ wotewri jemu nic jenož puć do staršeho serbskeho pismowstwa, ale tež do literatury wšĕch Słowjanow. Duž Zejleř tež tu pilnje studo- waše a dźĕłaše, a płćd tuteho jeho prćcowanja bĕše serbska rĕčnica, kotruž wćn jako kandidata w nĕmskej rĕči pod na- pismom: Kurzgefasste Grammatik der sorbenwendischen Sprache nach dem Budissiner Dialecte. kćnc 1. 1830 w Budy- šinje wuda, mjez tym zo jeho nĕmsko-serbski a serbsko- nĕmski słownik r.jedokńnčcny w rukopisu zawosta. Lipsk mjenujcy před jutrami 1829 na přeco wopušćiwši bĕše H. Zejleř 20. meje samsneho lĕta w Drježdźanach swoje zastojnske pruhowanje (pro reverendo ministerio) khwalobnje wobstał a bćrzy na to we Wjelečinje z dobrym wuspĕchom Prĕni kr6ć serbski a nĕmski prĕdował; dokelž pak tehdy runje žane ani pomocne duchowne mĕsto w Serbach wu- prćzdnjene njebĕ, dyrbješe w6n domach pola staršeju na za- stojnistwo ĕakać a mĕješe duž dosć khwile za dopisanje a wudaće swojeje hižo w Lipsku započateje serbskeje rĕĕnicy. Hody 1830 pak bu w6n sk6nčnje doKlukša wobstarnemu fararjej Jurijej Hennigej za pomocneho prĕdarja powołany, hdźež *6npola wudowy dotalnelio kapłana Jeremiasa, kiž bĕ runje k6nc 1. 1830 wumrjeł, trochu wuzku hospodu na- maka (hl. Luž. 1890, str. 61), a jako bĕ so jeho přećel Krygař, kiž w 1. 1831 Klukšanske kapłanstwo zaztawaše, w 1. 1832 za kapłana při Michałskej cyrkwi w Budyšinje po- stajił, stupi Zejleř na jeho mĕsto a bu 13. njedźolu po swj.