1 1. Škleńcow prawowanje. • e škleńčeřni so nĕhdy dachu Do rĕče škleńcy wšelake A słužbu swoju mjenowachu, Na kotruž žana počehnje. A klinčo šćerčo kńždźička Swńj wužitk a česć powjeda. Najbńle pak so wupjeraše Tam swńjba škleńcow winow'ych; Wo hosćinach rĕč znošowaše A lutych knježich wosehnych. Wšĕ poskoča a zaklinča, Swńj rjany přichod wopomnja. „My mamy nadźiju ’šće rjeńšu!“ E,ńj paleńcařkow zawoła. „Ha, mamy zasłužbu snadź mjeńšu Wo wokřewjenje čłowjestwa?! Haj, nas w wšĕch khĕžach lubuja!“ Tak wone sylnje zašćerča.