•*- 9 Št6ž pak ma hišde wutrobu Pod křidłom strowu, čućiwu, Štčž njecha wostad nježenjenc: Tdn sukničku rjedź sebi dźens, Tćn překusaj sej kedźbliwje, Kak by što rĕčał přistojnje. A štĕž so jutře jednodi, Dźens bišde přelič sadźaki, Zo wĕ, hač mĕže dosahad, A njetrjebał so bańbowad; Štĕž kucbinsku česd lubo ma, So dźens tež połnje wobstara.“ A jako ranje zaswita Na swjatob’ Pĕtra Pawoła, O, to bĕ hara, lĕtanje A kusanje a wusmjede, Zo nibdźe wiki konjace Nic njejsu takle njemĕrne. CWokoło 1845.) * 8. Liška a myše. [2.] Brńń njepřećela njej’ tak zła, Kaž husto jeho dobrota. ■m- dt*ypy, tapy liška bĕžeše, Łĕnčko pšeńčnycb kłosow njeseše, A štož prjedy bĕ sej žadała: Myšku w polu je tež zetkała.