Volltext Seite (XML)
4- 432 s* • — -*-» c • v «!» wzawši wot nana Zejlerjec žiwnoać dosta, bĕše při Handrijo- wej smjerći 1872 hišće žiwa. W prĕnjopočatnych wĕdomosćach hu Handrij Zejleř wot 1. 1810—1818 najprjedy w Bolborĕanskej wjesnej šuli wot tehdyšeho wućerja Kmocha a na kćncu we Wulko- wjelkowskej šuli rozwučowany. Dokelž su mjenujcy evan- gelscy Serbja ze Słoneje Boršoe w nabožinskich naležnosćach (ad sacra) serbskoevangelskej cyrkwi swj. Michała w Budy- šinje připokazani, mĕješe Handrij Zejleř při skćnčenju swo- jeje šulskeje wučby do Budyšina na paćerje khodźić; Bolbor- čanska šula pak słuša do Hodźijskeje wosady, mjez tym zo je Wulki Wjelkow do Michałskeje cyrkwje w Budyšinje za- farowany; tehodla najskerje pćsła Zejlerjec nan swojelio syna poslednje šulske lĕto do Wulkowjelaowskeje šule. Handrijowe wubjerne duchowne dary spćzna tehdyši farař Michałskeje cyrkwje Bj. Wyl. Mička při paćeřskej wučbje, na kotrejž so Zejleř tak mjeze wšĕmi sobušulerjemi přez žiwe, jasne a duchapołne wotmołwjenja wuznamjenješe, zo bĕ fararja žel, hdy bychu dyrbjałe tajke wurjadne dary nje- rozwite a njewužite wostać. Duž při sebi wobzamkny, zo chce so za to postarao, zo by tutćn wobdarjeny pachoł khudeju serbskeju staršeju na wyššu šulu přišoł, a přeprosy raz přez syna Zejlerjec nana na njedźelu popołdnju k sebi. Nastrćžany tutćn do mĕsta dźĕše sebi myslo, zo je jeho Handrij najskerje nĕšto zworał, a strachoćiwy zastupi na faru. Jeho strachoćiwe wobličo pak bćrzy spokojny a ra- dostny posmĕwk přebĕža, jako knjez farař jeho syna jara khwalić poča a jemu wukładowaše, kak snadź by so hodźiło, zo by jeho Handrijk studował a wustudowawši ze swojimi duchownymi darami swojemu narodnemu krajej a swojim sobučłowjekam słužić mćhł. Překłapjeny Zejlerjec nan do wšeho zwoli, a farař Mička prćcowaše so w bĕhu zymy z pomoou swojeho kapłana H.Lubjenskeho, zoby přichod- nemu gymnasiastej Zejlerjej přebywanje w Budyšinje zmćž- nił: přimołwi jeho na gymnasiju, wobstara jemu tunje by- •J’ ¥ S ś-*