Volltext Seite (XML)
(Tydź. Now. 1851, 198.) Weiset du, wie viel Sternlein atohen. ^j^ĕš, kak wjele hwĕzdow steja Na njebjeskej mbdrinje? Što tych mrdčelow tam dźeja Wšudźom wšudźe po swĕće? Wĕitke ma Bćh zliĕhowane, Zmylene tu njejsu žane, Wćn jieh wulku syJu wĕ. Wĕš, kak wjele muškow hraja W ćopłych pruhach na slćnĕku? Wjele ryhow pluskotaja W jasnej wodźe tam a tu? Bćh wšĕ stwori, wĕ jich mjena, Skuhłana a zwjeselena Kćžda je přez jeho mćc. Wĕš, kak wjele rano dźĕći Wšudźom z Jćžkow stawaja, A dźens wjesełe na swĕći Křiž a starosć njenoša? Bćh wšĕ widźi kćžde ranje A ma na nich spodobanje, Znaje, luhuje tež mje. Lubosć k Jezusej. (Tydź. Now. 1852, 118.) Wftrst du doch bei uns geblieben. ^ch, zo by ty při nas wostał, Luby, dohry Jezuso! Lubo mĕć će wšitke chcyli, Miły, drohi přećelo.