Volltext Seite (XML)
-i 299 -*• t Wćn wuńdźe pytać garbařnje A trjechi prawu, kaž so wĕ. Dom dale fary poda so, Tam nam’ka knježnu, holečo. Kaž jandźelk rjana, pĕkna je A zbćžnje so jom’ lubjeae, A z luboznosću nalĕtnjej Tež lube slowĕko šepny jej. Te žady wona wuslyša A jeho pjeršćeń na porst wza. Přez miliony bohaty Wćn zejhrawaše wjesely. A hołbik wokol’lĕtacy Je nam’kał podnošk wotpoony, A Ryćeř nam’ka Ryćeřku, Tu prawu wona wutrobu. 0 zwony jasne Milanske, Kak wy dźens rjenje zwoniće A witaće do mandźelstwa Sej Ryćeřku a Ryćerja. Duž biskopej a ryćerjej, A jeho lubej’ mandźelskej, Tej krćnje jeho žiwjenja — Klinĕ sława, klinĕ halleluja. (isss.) row njeboh M. Bćrnoweje z Khrćsta. Hćrke sylzy zapłaĕe * Wĕnc ('Serbske Now. 1864, 160.) Spisp Tu we rowje khłćdnym, Zahe ty sy wumrjeła Dźĕćom swojim rćdnym. Mandźelski, hdyž praša So joh’ dźĕćo najmłćdše: „Hdźe je maćeř naša.“