Volltext Seite (XML)
4- ŹŚ5 • i* — - - - ■ - ■ - - T Z wuzwolenym přewodźana K wołtarjej do mandźelstwa, Sylzu wjes’la rozliwaj, Hrajam frejnym bož’mje praj! Ruku, pjeřšćeń, sw6j wĕnc dawa Dźensa ći twćj nawožeń, Jeho kr6na, radosć prawa, Budźeš nĕtk tw6j žiwy dźeń; Wšitke łuĕki po boku Wĕncujće puć k woporu! Budyšin. Knjez doktor Pful ĕestny je nawožeń Z rjanej’ knježnu Budyskej, W6n krasni so jako najrjeńši dźeń W žiwej pyše nalĕtnjej. A ĕestna ta Jakubec Hedwiga Jemu k bokej zakćĕje, Nic rjeńša njej’ r6žowa zahrodka, Ani kwĕtki zaronske. Ta dźensa z nim postupi k wołtarjej, Jeho ĕestna njewjesta — Duž zraduje w pyše so swjedźeńskej Cyła serbska Łužica. Kwasarjo a nĕkotři druzy. Lńštne konje, klinkotajće, Złote mamy wjesele, Ptaĕki w hajach zaspĕwajće Z nami swoje kĕrluše; K6žda hał’žka zelena Njech so hiba wjeseła.