Volltext Seite (XML)
279 -I- K wopomnjenju Hany Šołćic z Łaza. (Sorbske Now. 1854, 214.) najrjeńšim kćĕwje, w mlodyoh lĕtach Sy, luba Hanka, wumrjela. Ach — ale što w tych swĕtnych hĕtach By sebi dlĕhe nabyla: Bćh Knjez će k swojej krasnosći Tam k nanej, sotře zhromadźi. Sy spřah toh’ swĕta přewinyla A štož twćj B6h ći wotsudźi, Će Jezus k swojej ĕesći woła Po swojej bćjskej mudrosći; Nĕtk widźiš wĕĕne wjesela Tam, moja luba towařška. Do twojoh’ rowa pohrjebana Bu na dnju twojoh’ naroda; Sy sydomnaće lĕtkow była Jow naša sotra Łazowska. Haj, wjesela a zrudoba W tych lĕtach nas tu zetkaja. Duž spi nĕtk, luba, sł6dke spanje, We ćichim rowje skhow tw6j je, Wšak nam tež skhadźa rjeńše ranje, Hdyž wšĕch nas Jezus zbudźić chce, Zo w6n nas j6nu zhromadźi We tamnej wĕĕnej krasnosći. Hana, Łazowska towařška. (1864.) * (t ł**