Volltext Seite (XML)
-I- 249 -S~ Duž mĕrny clicu so spĕwad We wĕrje do njebja, Smjerd njemdže mje hnĕwad A stajid do stracha; Je Khrystus jeno hnadny Mi khudom’ hrĕšnikej, Ja trošta njejsym žadny We dobje poslednjej. Budź, Khryšde, tebi krasnosd A khwalba najwyšša; Sy našich dušow jasnosd A drdha do njebja; Pod nohomaj nĕtk cyła Ci zemja hołduje, česd twojom’ mjenu spĕwa Dźens a do wĕčnosde. * Hdźe. (Jordan, čitanka, str. 37.) W&a, tebje, Jezu, hlada Ta syła dźĕdatkow, Přińd kdžde sebi žada Do twojich njebjesow. 0 daj, zo wšitke znaja, Štož ty nas wučił sy, A kak do Božoh’ raja Pud budźe nam’kany, (S6./6. 1870.)
