Volltext Seite (XML)
244 -4- **l HH* Su prawdosde Štomy, kiž Boži Duch hlada, Su Knjezowej’ khwalby šćĕpk mjenowani; Jich dom je dom mĕra, to dźĕła jich wĕra, Jich wĕjwoda mĕrny a wujednař krasny, Kiž płomjenja hidy a hnĕwa tu hasny. Kaž swĕtej dny dobre tež derje jim słodźa, Tež pjenjez jim pohoji tule a tam, Trošt lĕpši, šac rjeńši pak wĕdźa a rodźa, Jich złoto a slĕboro Jezus je sam; By časnych pak mało jich kubłow so zdało: Tńn spokojny Jezus, kiž khudy tu bĕše, Jim z bohatym troštom wšak do prĕdka dźĕše. Z nim wobstupja blido a wot jĕdźe stanu, Haj, modleřski wołtař jich wutroba je, We zbĕžnika mjenje won do dźĕła ĕahnu Ze sćeřpliwej ruku a z lĕštom wšo dźe; | Tež Jezus je dźĕłał, so modlił a spĕwał — | Duž rĕdne a sprawne z nim dopjelnja dźĕło j A jeho mĕr wokřewja dušu a ĕĕło. Swĕt njewĕ, kak z wulka by dawał so widźiĕ | A přibĕjstwo ĕĕri sam ze sobu rad, ! Chce pomĕrnych smĕšiĕ a spokojnosĕ hidźiĕ, j Njej’ błyskot to błazny a mandźelstwow pad? ! Štĕ za tym by hłodźił, štož Khrystus njej’ rodźił, Haj, z hnĕwom je wrĕĕił, zo spytowař ĕĕka! ; Swĕt tola jo khwali a witane rĕka. Duž krasnosĕ njech swoju swĕt hordy přec’ trubi, j Te rjanosĕe z njenahła woblĕduja, T »*#