Volltext Seite (XML)
Z tej nadźiju so wobromny A nastupmy te nowe dny. Hlaj, mrowja nosy małe prćški A tola horu nakopi, Jej’ pućik njeje přeco lńžki Přez hory, doły, trawički; . Duž wudźeržmy tež sćeřpliwje I A pomhajmy sej towařśnje. Kaž dołho ludy zemju khodźa, Tu wĕrnosć stajnje zhonichu: „Boh, čas a proca čłowstwo wodźa Po skhodźeńkach přec’ k lĕpšemu.“ Z tym dowĕrjenjom, hjez stracha Łĕdź našu hnujmy wot brjoha. Haj, won na łodź! Preč lĕnje spanje Wšak zbože khrobłych pytać wĕ, Bĕh pak daj dobre łĕdźowanje Po žołmach naśej’ časnosće A pomhaj k mĕrej kĕždcmu, Kiž nosy tyśnu wutrobu. Bĕh žohnuj lud a kiž jĕn wodźa A zastupuja swobodu, Bĕh žohnuj tych, kiž zemju płodźa A wobradź wšĕdnu potrjebu; Tež z khlĕbom wĕčnoli’ žiwjenja Njech so wšĕ duše nasyća.