Volltext Seite (XML)
SWJATE EVAN(iELIUM JĔZTJSA KHRYSTTTSA STAW I. Słowo je Boh, žiwjenje a swčtło, kotrež koždeho ełowjeka rozswĕtla; přez kotrež je wšo stwo- rjene, a kotrež je woĕłowjeĕiło; jemu swĕd- cenje dawa .Jan, hłds wołaceho so mjenujo a sebje za njeliodneho słužownika mejo. Jĕzus je jehnjo, kotrež njese hrĕchi swĕta. łTandrij, jedyn z Janoweju wucownikow, kotrajž bĕštaj .Tĕzusa sĕĕhowałoj, wjedźe k njemu tež Symana, swojeho bratra. Filip wot Jĕzusa powołany, při- wjedźe k njemu Nathanaela. Wc spočatku bč Słowo,* a Słowo bĕ pola Boba, a Boh bč Słowo. 2. Wono bč we spočatku pola Bolia. 3. Wšitko bu přez nje, a bjez njeho njebu ničo, štož je. 4. We nim be žiwjenje, a žiwjenje bĕ swčtło čłowjekow.* Fi. A swčtło we ćmč swčei, a ema je njewobja.* 0. Bu čłowjek, wot Bolia pčsłany, ko- trchož mjeno be Jan. Mat. 3,1; Mark. 1,2. 7. Ton přińdže na swčdčenje, zo by swčdčił wo swčtle, zo byclm wšitey we- rili přcz njelio.* PO JANJE. 8. Won njebč swĕtło, ale zo by swčdčił wo swĕtłe. 9. (To) bĕ prawc swĕtło, kotrež roz- swĕtla kńždelio čłowjcka, přikhadžaeeho na tńnle swĕt, Niže 3, 19. 10. Na swĕee bĕ, a swĕt bu přez njeho, a swĕt jeho njepńzna.* 11. I)o swojeho přińdže,* a swoji jelio njepřijacltu. 12. Kotřižkuli pak jeho přijachu, tym da mńc, zo dźĕei Bože buclm: tym, ko- třiž wĕrja do jełio mjena * 13. Kotřiž nic z krcwje, ani- z wole mjasa, ani z wole muža, ale z Boha so narodźichu.* 14. A Słowo bu mjaso a je bydliło mjez nami; a widźachmy jeho krasnose, kras- nosń jako jednorodźenełio wot Wńtea, połnc miłosee a prawdy.* Mat. 1, 16; Luk. 2, 7. 15. Jan swĕdči wo nim a je wołał prajo: Tńn bč, wo kotrymž rjcknych: Kotryž po mni přińdźe, bu přcde mnu, dokelž ł)č prjedy, dyžli ja. 16. A z jeho połnosee my wšitcy dń- stachmy, a to miłose na miłosń.* I. 1. We spoeatku t. r. prjedy dyžli bu što stworjene, wot wečnosće, be Słowo, to je Syn Boži; Słowo mjenuje so wćn po podobnosći; jako my swoje znutřkowne mysle a začuća ze słowom wo- zjewjamy, tak je Bńb přez drubu božsku wosobu čłowjestwu so wozjewił, swoju wolu spoz.nać dał. Słowo be Bćb, t. r. meješe bćžske liyće, bćžske (lospołnosće, beše božska wosoba. — 4. Jako wčrny Bob, bĕše wćn žńrło wšolio žiwjenja we swčće, a za čłowjekow žćrło wšobo swĕtła we swojej wučbje abo we zjewjenju, kotrež čłowjekam přinjese a z tym žćrło woprawdźitelio žiwjenja za cas a wec- nosć. — 5. Jčzus rozswčći ze swojej wučbu ćčmnosć, t. j. njewedomosć swĕta, lcotryž pak powučenje zacpčwa, we njewĕdomosći, błudźe a złćsći zwostawajo. Płaći to najprjedy Židam, mjez ko- t.rymiž Jčzus přebywaše wučo a dźiwy činjo, potom pak tež cyłemu swčtej, kotryž wo Jĕzusowu wučbu so njestara. — 7. t. r. zo bycbu přez Janowe swedčenje a predowanje so wšitcy přibotowali k wčrje do Jčzusa, kotrebož přikbad won wozjewješe. — 10. Syn Boži bĕ we swĕće ze swojim rozswetlenjom, kotrež wćn prĕnimaj staršimaj před prenim brĕcbom, pozdźišo pak swjatym mužam, profetam atd. poskićowaše, lilad. Hebr. 1. — 11. W6n přińdźe na swĕt, kotryž dźe jemu słušeše, (lokelž bč jo)i stworił; w6n přińdźe k swojemu ludej Israel, kotryž bĕ sebi wosebje wuzwolił a spodźiwnje wodźił, zakitał a žolmował, ale lud Israel jelio zaćisny a swĕt jebo dotal zacpĕwa. — 12. Wšitkim, kotřiž do njelio wĕrjachu a přez wĕru do swojeje wutroby jeho přijaclm, won nje- dźiwajo na to, su-li Židźa abo pohani, lnćc (la, zo bycbu duchownje znowa so narodźili a jako dźĕći Bože, we swojim zmyslenju a skutkowanju Bobu posłušne (lźĕći žiwi byli. — 13. t. r. přez miłosć Božu dźĕći Bože sčinjeni a jako herbja kralestwa Božeho powołani, nic jeuo po krewi a mjasu spłodźeni. — 14. Syn Boži je wočłowječił, čłowjesku liat.urn přijał, woprawdźe čłowjeske ćčło a woprawdźe čłowjesku dušu, a z dźiwami jako jednorodźeny Syn Boži so wopokazał. — 10. l’řez njebo, kiž bč połny miłosće a prawdy smy my wšitke hnady, přede wšim lmadu wumo- ženja a wozboženja najnadobnišo dostali.