Volltext Seite (XML)
Leitner, Maazel, Szell and Krips. Arthur Rubinstein, realising that Bruno Gelber was destined to become one of the leading pianists of our time, invited him to feature together with himself in Reichenbach’s film. Bruno Gelber has recorded for EMI many recital programmes of works by Schumann, Beethoven, Chopin, Schubert, Liszt and Brahms as well as Beethoven’s third and fifth concertos and, the first and second concertos by Brahms. He has also made recordings of all the Beethoven piano sonatas for Denon. He has been awarded the Grand Prix de Disque, the Friends of Record Prize and, on two occasions, the Grand Prix de l’Academie Charles Cross. Bruno Gelber has given more than 2000 concerts in forty countries all over the world and has performed as soloist with of such orchestras as the Berlin and New York Philharmonics, the NHK of Tokyo, Orchestre National de France, and the Philadelphia and Cleveland Orchestras, to name only a few. He performed for the first time with the Dresden Philharmonie Orchestra in 1971 following this by concerts in 1976 and 1992. He has also appeared in most of the international music festivals, Istanbul, Salzburg, Aix-en-Provence, Lucerne, Zürich and Granada. Brahms: Piyano Kongertosu No. I Johannes Brahms, ilk büyük orkestra eseri olan I. Piyano Kongertosu’nu bestelemek igin kararsizhklarla gegen uzun bir zaman ve emek harcami§, eser birgok degifiklikten sonra bugünkü haline gelmiftir. Önce dort bölümlü bir senfoni yazmayi düfünmü§; ancak orkestra yazisina kendini yeterli görmeyen 21 ya$indaki besteci bu fikrini iki piyano igin sonat olarak gergekle$tirmi§tir. 1854 yilinda Clara Schumann ile galdigi bu sonati begenmemif, kemanci Joseph Joachim’e yazdigi mektupta Re minör sonatinm iki piyanoyla galinmasinin doyurucu olmadigim belirtmif; bir yil sonra da kongertonun ilk bölümünü bir senfonik bölüm olarak tamamlamiftir. 1856’daise bunu, bütünüyle bir piyano kongertosu haline getirmeyi planlami§ ve her safhada da, 50k saygi duydugu Clara Schumann ile Joachim’in fikirlerini almi§tir. Sonatin ilk iki bölümünü kongertoda degerlendirmi§, ügüncü bölümünü Alman Requiem’inde kullanmak üzere saklamig ve yeni bir final yazmiftir. 22 Ocak I859’da ilk kez Hamburg’da seslendirilen kongerto begenilmemif, Leipzig’te ise isliklanmi§; ancak ügüncü galimginda, Mart I859’da Joachim’in yönetimindeki Hamburg yorumu ba§ari kazanmigti. Eser ahfilmi? tarzda bir kongerto degildi: Piyano konsertant degil, orkestraya yardimci olan bir ortak gibiydi; piyano ile orkestra arasinda bir yari§ma yoktu. “Piyanolu Senfoni” adi takilan bu kongertoda piyano, solist galgi görevi yerine zorunlu (obligato) partisini yürüten bir orkestra galgisi durumundaydi. Orkestrada ise romantik qagin parlak, etkileyici unsurlari kullanilmami$; yayli galgilar bir bütün olarak degil, solist gibi dü|ünülmü§tü. Bu yüzden Breitkopf- Haertel yayinevi kongertoyu basmayi kabul etmemif, eser ancak 1861 ’de Rieter-Biedermann yayinevince basilmi§ti. 25 dakika süren 6/4’lük ölgüdeki I. Bölümde (Maestoso) orkestramn, iki piyano igin yazilan eski sonatin birinci piyano partisini galdigi gözlenebilir. Ancak birinci ve ikinci piyano zaman zaman degi§mektedir. Eser uzun ve dramatik bir girifle baflar, orkestra güglü (fortissimo) §ekilde hemen temayi belirler. Timpanilerin gürleyici e§liginde yaylilarin uzun trilleri duyulur. Yalvarici bir yan tema kemanlarda yansir. Ikinci temayi, yava§ca giren piyano sunar. Bölümün en ilgi gekici yeri, piyanonun Fa majör tondaki uzun ve zengin armonili melodisiyle ana temamn tekrar belirmesidir (poco piü moderato). Daha sonra tatli bir ezgi kornolarla sergilenir. Piyanonun tekrar girifiyle eser kon^erto stiline döner. Yine 6/4’lük ölgüde fakat Re majör tondaki 2. Bölüm (Adagio), gergekten Brahms’a uymayan bir agirliktadir.
