Volltext Seite (XML)
412 Druhi list s. japoStoła Pĕtra, 1. 2. 17. Přetož přijawši wot Boha WYitca eesć a krastiosć, lidyž so jemu tćnle lilos wot wulkotneje krasnosće sta: Tonle je inćj lubowany syn, na kotrymž mam swoje spotlobanje, tolio posłucbajće.* Mat. 17, 5. 18. A tutćn lilćs, kiž z njcbjes přiń- clźe, my slyšacluny, htlyž bčchmy z nim na swjatej horje. 19. A mamy krućiše profetiske slowo, derje činiće, ua nje kedźbujcy, jako na swĕcu w ćčmnym mčsće so swĕćacu, doniž dźeń njezaswita a jutna liwčzda njezeskhadźa we wašicłi wutrobach,* 20. To najprjedy spćzuajcy, zo žaue profećenje Pisma ze samotuyin wułože- njom so njestawa,* 2. Tim. 3, 16. 21. Přetož ženje njebu po čłowjeskej woli profećenje poskićene, ale wot Ducłia swjateho polinući su swjeći mužojo Boži rččeli.* STAW II. FalŠni profetowje zawjedu mnoliicli, ale kruće budźa khostani, jakož so to sta złym w casu potepjenja a Sodomskim. Prińdźe pak |to satne khostanje] na złe poeiuki tych, kotřiž su wot złych požadosći w’obknježeni. ĕcliu pak tež falšni profetowje mjez ludom, jakož butlźa tež mjez wami zc- łliani wučerjo, kotřiž zahubne rozšćĕpje- nja zawjedu a tolio, lcotryž jicli wukupi, Knjeza, zaprčwaju, sebi samym spĕšne zahubjenje přibotujcy.* 2. A mnozy budźa jieli njebańbitosće sćčhować, přez kotryeliž budźe puć praw- dy lianjeny.* 3. A z nabramnosće budźa z jebačnymi słowami wot was dobytk pytać, kotrychž sud so wot dawna liižo njekoindźi, a jicłi zaliubjenje njedrčina.* 4. l*řctož Bćh jandźelam, kotřiž bčcliu zlirčšili, njespušći, ałe jich z rjećazami liele do bjezdna zastorčiwši k čwilowa- nju poda, zo byclm za sud sldiowaui byli.* Jan. 4, 18; Jud. 6. 5. A tež prčujotnemu swčtcj njespušći, ale jako wosmcho Noea, prčdarja spraw- uosće wukhowa, swčtej lijezbćžuikow po- tepjenje pćsławši.* 1. Mojz. 7, 1. 6. A mčsta Sotlomskicłi a Gomorrli- skicli do pojijeła wobroćiwši wotsudźi ze zapusćcnjoin, přikłatl za tych postajiwši, kotřiž budźa bjezbćžnje žiwi; 7. A sprawnelio Lota, poćišćanelio 17. Za swedkow nas Klirystus wuzwoli, lulyž bu na horje překrasnjeny a hłos Boži sam wo- zjewi, zo je won lubowany Syn Boži. Wulkotna krasnosć, t. j. Boh w swojej wulkotnej krasnosći. — 11). Krasnosć, w kotrejž Zhožnika na horje wuhladachniy, rukuje narn, zo jeho tež přiohodnje w krasnosći wohladamy; liiśće wesćiso rukuja nam to profećenja stareho zakonja, kotrež wo Messiasowej krasnosći wešćachu; na tute kedźbujće, dokelž su za was w ćemnosći tutoho žiwjenja jasna swĕea; na njo kedźbujey hudźeće we werjo wolikrućeni, a tak zaswita za was we westosci wĕry jutua hwezda a jasny dźeń, t. r. spoznajeće jasnje wernosće wery a zrjadujeće po nich swoje žiwjeuje. Ale tež sama jasnosć, kotraž westosć wery płodźi, njehodźi so přirunać z tamnym swetłom, kotrež Knjez rozšeri, hdyž sam přińdźe. — 21. Profećenja s. l’isma njenastacliu z tyni, zo profetojo sami wot so znamjenja přichodnelio řasa wułožuwachu, tež ujewukhadźa tajke wułožowanje wot druhicli řłowjekow, ale taumi swjcći mužojo wopowedowachu to, štož jiin Duch swjaty spo- znać dawaše; wot Ducha swjateho rozswčtleni a wodźeni woni přichodne podawki wešćaclm. II. 1. Nic jeno wčrni, ale tež falšni profetowje mjez Zidami wustupowachu a wudawachu swoje samotne wuřby a menjenja za wčrnosćo Bože. Tajcy błudni wuřorjo wustupja tež mjez wami, kotřiž budźa Khrystusa a jeho wumožeński skutk ponižeć, a sebi samyin wosebite zasłužby Iiřipisować. Njepřipoznawaja tež jelio knježstwo, hač runje je jicli tola wukupił, njechadźa so ni- komu poćisnyć, ale chccdźa po swojej wuli a nakhiluosći žiwi być, a runje tak kliwataja k swojemu za- liinjenju. — 2. Njehańbitosćc, kotrež po swojich nakhilnosćacli wobeńdu a kotrež jako dowolene wudawaju, dobudu jim mnohieh, kotřiž budźa runje tak žiwi, a puć prawdy, t. r. pocćiwe žiwjenje budźe so přez niclr hanić. — 3. Ze zełhanymi słowami was zawjedu, zo bycliu swojelio wužitka hhulali; sti pak liižo sudźeni, a wečne zatamanje so na nich w krotkim dońdźe. — 4. lldyž Boh nje- posłušnyeh jandźelow do liele zastorči, a tu tak rjee z rjećazami wuspinanych na dźeń suda khowa, njespušći tež njeposłušnym řłowjekam jich spjećiwosć. — 5, Toliorunja pokhosta Bolr hrešuiwosće dla cyły stary swĕt, jeno Noea a sydom stawow jeho swojby zakliowawši.
