Volltext Seite (XML)
Japoštołsko skutki, ‘22. 211 konja, liorliwc za zakoń, jako tež wy wšitcy dźensa sće; 4. Kotryž syra tonle puć* přesćĕhał liač na smjerć, wjazajo a podawajo do jastwa mužow a žony, Wyše 8, 3. 5. Jakož wyšši mĕšnik mi swĕdeenje dawa a wšitcy starši, wot kotrychž tež listv dostawši pućowach k bratrara do Damaska, zo bych wottam přiwjedł zwja- zanyeh do Jeruzalema, zo byclm khostani byli. Wyše 9, 6. Sta pak so, jako tam dźech a so hližach k Damaskej připołdnju, zo mje z njebja nahlc wobjasni radcne swĕtło. 7. A padnywši k zeini wusłyšach liłds, kiž mi praji: Saulo, Saulo, što mje přc- sćĕlniš? 8. Ja pak wotmołwieh: Stć sy, Knježe? A wdn rjckny ke mni: Ja sym Jĕzus Nazaretliski, kotreliož ty přcsćĕhaš. 9. A kotřiž bĕchu ze nuiu, widźachu drje swĕtłosć, njeslyšacliu pak hłds tolio, kiž ze ranu rĕčeše. 10. A rjckuych: Sto nnun ĕinić, Knježe? Knjez pak rjekny ke nini: Wstań a dźi do Damaska, a tani budźe tebi prajene wo wšim, štož maš ĕinić. 11. A dokelž njewidźach pře jasnosć toho swĕtła, přińdźecli wot přowodnikow za ruku wjedźeny do Damaska. 12. Westy Ananias pak, muž po za- konju, kiž raĕješe swĕdĕenje wot wšĕcłi tam přebywacych Zidow, 13. Přińdźe ke mni, a přistupiwši rjekny mi: Sanlo, bratře, poliladni! A ja w tej samej liodźinje pohladach na njelio. 14. A wdn rjekny: Boh našicli wotcow je tebjc postajił, zo by pćznał jcho wolu a widźał Sprawnelio, a słyšał hłds z jeho rta; 15. Přetož budźeš jeho swĕdk poła wšitkich ĕłowjekow wo tom, štož sy widźał a słyšał. 16. A nĕtko, što komdźiš so? Wstań a daj so křćić, a zmyj swoje hrĕehi, woławši so k jelio mjenu. 17. Sta pak so, lidyž do Jcruzalema so wrććich a w templu so modlacli, zo bucli pozbĕlinjeny w ducliu, 18. A widźach jelm, jako ke mni praji: Khwataj a wotcńdź kłiĕtře z Jeruzalema, dokelž njepřiwoznm twoje swĕdčenje wo mni. 19. A ja rjeknych:* Knježe, woni wĕdźa, zo ja zawĕracli do jastwa a bijacli w synagogach tycli, kotřiž do tebje wĕrjaclm; 20. A lidyž so wuliwaše krcj Šćĕpana, twojeho swĕdka, stojach ja pddła, a při- zwolach, a stražowach drasty tych, kotřiž jeho zabijachu. 21. A wdn rjekny kc nmi: Dźi, dokclž ja clicu će daloko mjez polianow pdsłać. 22. I*osłuchaclm pak na njeho liaĕ <ło tolio słowa, a (tu) pozbĕhnycłm swdj liłds prajicy: Preĕ ze zemjc z tajkim! přetož njesłuša so, zo je žiwy. 23. A hdyž woni křiĕaclm a swoje drasty wot so mjetachu, a proch do po- wĕtra ćiskacliu,* 24. Přikaza ti’ibun jelio do twjerdźizny dowjesć, a ze šwikadłami bić a ĕwĕlować, zo by zlionił, z kotreje winy na njeho tak wołachu. 25. A lidyž bĕchu jeho z rjerajenjemi přiwjazali, praji Pawoł při nim stojacemu stotnikej: Je wam dowolene, Romskeho ĕłowjeka šwikać, a to njesudźeneho? 26. To słyšawši ddńdźe stotnik k tri- bunej a wozjcwi jemu prajo: Što cliceš ĕinić? přetož tćn ĕłowjek je romski krajan. XXII. 4. t. r. wšĕch, kotřiž po křesćanskim puću kliodźa. — 1!). Pawoł eheyšc prajfć: Ja pak sebi tola myslu, zo tu w Jeruzalemje nĕšto dokonjam, dokelž wobydlerjo wĕdia, kak sym prjedy křesćanow přesćĕhał, a přińdu, hdyž mje wobroćeneho widźa, tež k spćznaću wĕrnosće. 23. Chcychu jeho kamjenjować.
