Volltext Seite (XML)
178 Japoštołske skutkł, 4. 5. 22. Přetož přez štyreeći let bĕše tćn čłowjek, na kotrymž bĕ so tutĕn dźiw wustrowjenja stał. 23. Pušćenaj pak přińdźeštaj k s\yo- jim, a powĕdaštaj jim, štož bĕchu wyšši mĕšnicy a starši k nimaj prajili. 24. Hdyž bĕchu ći to słyšeli, po- zbĕhnychu jednomyslnje ldćs k Bohu, a rjeknychu: Knježe, ty sy, kiž stwori njebjo a zemju, morjo a wšitko, štož je w nich, 25. Kotryž sy w Duchu swjatym přez rot našeho wdtca Davida, twojeho wo- troĕka, prajił: „Čohodla wrĕskaju pohani a ludy mysla prćzdnosće? 26. Pozbĕhuja so kralojo zemje a wjeř- chowje zhromadźuja so přećiwo Knjezej a přećiwo jeho Žałbowanemu?" p s .21,1. 27. Přctož woprawdźe zhromadźichu so w tomle mĕsće přećiwo twojemu swja- temu Synej Jĕzusej, kotrehož sy žałbował, Herodes a Pontius Pilatus z pohanami a z ludom israelskim, 28. Zo bychu dokonjeli, štož twoja ruka a twoja rada postaji, zo by so stało. 29. A nĕtko, Knježe, pohladaj na jich hroženja, a daj swojim słužownikam ze wšej dowĕru rĕĕeć twoje słowo, 30. Tak zo by swoju ruku wupřestrĕ- wał k wustrowjenjam, a k ĕinjenju zna- mjenjow a dźiwow přez mjeno twojeho swjateho Syna Jĕzusa. 31. A hdyž bĕcliu so modlili, zatřase so mĕstno, w kotrymž bĕchu zhromadźeni; a wšitcy buchu z Duchom swjatym na- pjelnjeni, a rĕčachu słowo Bože z do- wĕru.* 32. Mnohosć wĕriwych pak bĕše jena wutroba a jena duša, a žadyn niĕo z toho, štož mĕješe, njemjenowaše swoje, ale jim bĕše wšitko zhromadne.* 33. A z wulkej mocu dawachu japo- štołowje swĕdĕenje wo horjewstaću Jĕzusa Khrystusa našeho Knjeza; a wulka lubosć bĕše w nicłi wšitkich. 34. Přetož žadyn tradacy njebĕšc mjez nimi; dokelž kotřižkuli mĕjacliu pola abo domy, předawachu je, a přinjesechu płaćiznu za to, štož bĕchu předali, 35. A złožicliu ju k noham japoštołow. Wudźĕleše pak so kćždemu, za tym liaĕ bĕše komu trjeba. 36. Jćzef pak, wot japoštołow Barnabas přimjenowany (štož so přcłožuje: syn po- kojenja), levita, z Cypra rodźeny, 37. Dokelž polo mĕješe, předa je a přinjese pjenjezy, a połoži je k noham japoštołow. STAW V. Ananias a Safira khowataj sebi, rolu předawši, dźĕl pjenjez, štož pak Pĕtrej, hdyž so praša, prĕjetaj; tohodla staj na Pĕtrowe słowo z nahłej smjerću khostanaj. Přez japoštołow, wosebje přez Pĕtra stawa so wjele dźiwow; do jastwa zawrjeni su wot jandźela wuwjedźeni, a znowa zajeći njezwola do toho, zo bychu prĕdowanje Jĕzusoweho mjena zanjechali. Swikani su na Gamalielowu radu pušćeni a zraduja so, zo buchu hćdni šwikanja dla Khrystusoweho mjena, kotrež stajnje wopowĕduja. J edyr n muž pak, z mjenom Ananias, ze Safiru swojej mandźelskej předa rolu. 2. A wotkradny (nĕšto) wot pjenjez za rolu, z wĕdomjom swojeje žony; a při- njese jedyn dźĕl a połoži jćn k noham japoštołow. 3. Rjekny pak Pĕtr: Ananiaso, přcĕo je djaboł spytował twoju wutrobu, zo ty zełha Duchej swjatemu, a wotkradny wot pjenjez za rolu?* 31. Nutrna modlitwa jicli posylni a spodźiwnje rozswĕtli, tak zo wšćn strach zhubichu. Za- třasenje domu bĕ zwonkowne znamjo, zo je Duch z njebjeskej mocu jich wuhotował. — 32. Wĕriwi mĕjachu wšitke zamćženje zhromadnje. Časne kubła předawaehu a wuwikowane pjenjezy pře- podachu japoštołam, kotřiž jednotliwym wudźĕlachu, za tym hač štć potrjebowaše; tak njećerpješe žadyn mjez nimi nuzy. V. 3. Ananias dźĕl wuwikowanych pjenjez sebi khowajo wobkradny křesćansku wosadu, dokelž hač runje njebĕ swoje cyłe zamćženje ji přepodał, tola žadaše, zo by wot njeje dćstawał, štož bĕ jemu trjeba.
