Volltext Seite (XML)
S. Jana, 19. 167 ja sym kral. Ja sym so k tomu narodźił,l 5. (Jĕzus pak wuńdźe, njeso ćernjowu a k tomu sym na swet pHSoI, zo bychjkrćnu a purpurowy plaSd.) A praj. jnn: prawdźe swedčenje dal; koždy, kiž jc z; Hlej, cłowjek. prawdy, słysi mńj hłńs 88. Pilatus jemu praji: Što je prawda? A hdyž l.e to prajił, wuńdźe znowa k Zi- dam a praji jim: Ja žaneje winy na nim njenamakam. 39. Pola was pak je zwučenje, zo wam na jutry jenoho (jatelio) pušću;^ clieeće po- tajkim, zo wam pušću krala Zidow? Mat. 27, 15; Mark. 15, 6; Luk. 23, 17; 40. Tuž zawolachu wšitcy prajicy: Nic tolio, ale Barabbasa. Barahhas pak bčše moi'dač. STAW XIX. Wot Pilata šwikany, wšelako lianjeny a^ z ćer- njemi kronowany je Jĕzus k smjerći křižowanja žadany. Znowa wuprašowany praji Pilatej, zo ma tćn jeno wot liorjeka moc nad nim. Pilatus wotsudźi Jĕzusa, kotrehož krala Židow mjenuje, z hojosće k smjerći. Jĕzus njese křiž a je mjez mordarjomaj křižowany; wot Pilata je na křižu napis stajeny; drasta Jĕzusowa je mjez wojakow rozdźĕlena, wo suknju so losuje. Jĕzus poruči maćeri Jana a Janej maćeř, abu napojeny z ki- sałom, a wšitko dokonjawši zemrĕ. Złćstnikomaj so kosće złamacliu a z Jĕzusoweje wotewrjeneje strony krej a woda wućeče; jełio ćĕło, z rubami wobwite, bu pohrjebane. 1 ehdy pak wzu Piltitus Jezusu u du jcłio šwikać. Mat. 27, 27; Mark. 15, 16. 2. A wojacy spletši kronu z ćerni sta- jichu (ju) na jeho liłowu, a woblececliu jeho z purpurowym płašćom. 3. A přistupowacłiu k njemu a prajachu: Budź powitany, kralo Židow; a dawachu jemu plisty. 4. Tuž wuńdźe Pilatus zaso won a praji jim: Hlej, wjedu wam jeho won, zo byšće spćznali, zo žaneje winy na nim nje- namakam. 6. A l.dyž jelio wyšši mešniey a slu- žownicy wuhladacliu, zawolaclm prajicy: Křižuj, křižuj jeho. Pilatus jim praji: Wzmiće wy jelio a křižujćc; přetož ja žaneje winy na nim njenamakam. 7. Židźa jemu wotmołwichu: My mamy zakoń, a po zakonju dyrbi wumrčć, dokelž sebje syna Boželio sčini. 8. Hdyž pak Pilatus tuto słowo wusłyša, naboja so (hišće) bńle.* 9. A zastupi znowa do sudnicy, a rjekny k Jĕzusej: Zwotkel sy? Jezus pak jemu wotmołwjenja njeda. 10. Tuž rjekny jemu Pilatus: Ze mnu njerĕčiš? njewĕš, zo mam mńc, tebje křižo- wać, a mam mńc, tebje pušćic? 11. Jĕzus wotmolwi: Njeby žaneje mocy mĕł nade mnu, njeby-li tebi date było wot horjeka. Tohodla ma wjetši hrĕch tńn, kotryž je mje tebi podal.* 12. A wot-tał pytaše Pilatus jelio pušćić. Židźa pak wołachu prajiey: Pušćiš-li tolio, njejsy kejžorowy přećel. Přetož kńždy, kotryž so krala čini, přećiwi so kejžorej. 13. Hdyž bĕ Pilatus tute słowa słyšał, přiwjcdźe Jčzusa won a sydny so na sudny stoł na mĕsće, kotrež rĕka Litlio- strotos, heł)rejscy pak (iabbatha.* 14. Bĕše pak dźeń přihotowanja kju- tram, wokoło šestcje liodźiny,* a praji Židam: Hlej, waš kral. 15. Woni pak wolachu: Preč, preč, kři- žuj jeho. Pilatus jim praji: Wašeho krala mam křižować? Wyšši mĕsnicy wotmoł- wicliu: Nimamy krala, khiba kejžora. XTX 8 ł’ilatus bĕ wo Jĕzusowej njewiuowatosći přeswĕdeeny, tež jelio mandzelska bĕ jelio ""“".S.’ “ 1S. k hiU. .W. .,Sy„ B.B- . i ze słabosće, tamni ze’ złosće. - 13. t. j. powyšene, ze wšelako barbity ml kamjenjeim wusa ene mĕsto, na kotrymž sudny stoł stoješe. — 14. t. r. na spoeatku 6. hodź y.