Volltext Seite (XML)
166 S. Jana, 18. 15. Dźčše ]»ak za Jĕzusom Syman Pĕtr a druhi wuĕownik* Ton wuĕownik pak liĕše wyššemu mĕšnikej znaty, a zastupi z Jĕzusom do předdwora wyššeho mĕšnika. 1(5. Pĕtr pak stoješe při wrotach wonka, Tuž wuńdźe druhi wuĕownik, kiž bĕ wyš- šemu mĕšnikej znaty, a porĕĕa z wrotnicu, a dowjedźe Pĕtra nutř. Mat. 26, 58; Mark. 14, 54; Lnk. 22, 55. 17. Tuž praji słužowna wrdtnica k Pĕ- trcj: Njejsy tež ty z wuĕownikow toho člowjeka? Won praji: Njejsym. 18. Stojachu pak wotroĕcy a služownicy při žehliwym widilu, dokelž bĕše zyma, a wohrĕwaehu so; a stoješe z nimi tež Pĕtr a wohrĕwaše so. 19. Wyšši mĕšnik pak wopraša so Jĕzusa wo jeho wuĕownikach a wo jeho wuĕbje. 20. Jĕzus jemu wotmolwi: Ja sym zjaw- nje rĕĕal swĕtej; ja sym přeco wuĕił we synagodzy a w templu, hdźež so wšitcy Aidźa skhadźuja, a w potajnym njejsym niĕo rĕĕal. 21. Što so mje prašeš? Woprašej so tycli, kotřiž su slyšeli, što symjiinrĕĕal; hlej, ći wĕdźa, što sym ja prajił. 22. Hdyž bĕ won to prajił, da je- dyn z pńdlastojacych słužownikow Jĕzusej plistu prajo: Tak wotmołwješ wyššemu mĕšnikej ? 23. Jĕzus jemu wotmolwi: Sym-Ii zlĕ rĕĕal, daj swĕdĕenje wozłym; sym-ii pak prawje, ĕohodla mje biješ? 24. (Annas pak bĕ jeho zwjazaneho posłal k wyššemu mĕšnikej Kaifasej.) 26. Jenm praji jedyn z wotroĕkow wyš- šeho mĕšnika, přiwuzny toho, kotremuž bĕ Pĕtr wuclio wotĕał: Njejsyin ja tebje wi- dźał z nim w zahrodźe? 27. Tuž zaprĕ Pĕtr zaso; a lmydom za- spĕwa honaĕ. 28. A wjedźechu Jĕzusa wot Kaifasa do sudnicy. Bĕše pak rano; a woni nje- zastupichu do sudnicy, zo njebychu so znjeĕisćili, ale zo bychu jutrowne jehnjo jĕsć mćhli* Mat. 27, 2; Mark. 15,1; Luk. 23, 1. 29. Tuž wuńdźe Pilatus k nim won a rjekny: Kajku skćržbu njeseće přećiwo tomu ĕłowjekej? 30. Wotmołwichu a rjeknychu jemu: Hdy by tutćn złćstnik njebył, njebychmy jeho tebi podali. 31. Tuž rjekny jim Pilatus: Wzmiće wy jeho a sudźće jeho po swojim zakonju. Aidźa pak rjeknychu jemu: Nam so nje- słuša nĕkoho morić;* 32. Zo by Jĕzusowe słowo so dopjelniło, kotrež rjekny znamjenjejo, kajkeje smjerće zmĕje wumrĕć. Mat. 20, 19. 33. Tuž zańdźe Pilatus znowa do sud- nicy, a powoła Jĕzusa a rjekny jemu: Sy ty kral židow? Mat. 27, 11; Mark. 15, 2. 34. Jĕzus wotmołwi: Prajiš to sam wot se- bje, abo rjeknyohu tebi to druzy wo mni?* 35. Pilatus wotmołwi: Sym ja Žid? Twćj lud a wyšši mĕšnicy su mi tebjc podali; što sy ĕinił? 36. Jĕzus wotmołwi: Moje kralestwo : njeje z tolio swĕta; by-li moje kralestwo z toho swĕta było, bychu wšak moji słu- žownicy wojowali, zo bych Židam podaty njebył; nĕtko pak moje krałestwo njeje wottudy. 37. Tuž rjekny jemu Pilatus: Tak ty sy kral? Jĕzus wotmolwi: Ty prajiš, zo 15. Tuton drulii wužownik beše japoštoł Jan, kotryž podobnje husćišo so mjenuje. — 28. Zo bycliu Zidźa na jutrownycli woporaeli a jedźach so wobdźĕlić lnolili, dyrbjachu zakońscy čisći być, a tohodla njezastupichu do sudnicy, kotraž bĕ wobydlenje pohana. — 31. Prawo wot- sudźenja na smjerć mĕješe po cyłym romskim kejžorstwje jeno kejžor a w jednotliwych dźĕlach jeno jeho namĕstnik. Židźa po zhubjenju samostatnosće njemĕjachu hižo prawa, nĕkoho morić. 34. Jĕzns tudy so njepraša, zo by nĕšto zlionił, ale chce z tym prajić: Ty to sam wot sebje nje- prajiš, ale dokelž su to druzy ći prajili. Mat. 26, 57; Mark. 14, 53 ; Luk. 22, 54. 25. Syman Pĕtr pak (tam) stoješc a wo- hrĕwaše so. Tuž rjeknychu jemu: Njejsy tež ty z jelio wuĕownikow? Wćn zaprĕ a rjekny: Njejsym. Mat. 26, 69; Mark. 14, 67; Luk. 22, 56.
