Volltext Seite (XML)
S. Jana, 13. 159 17. Hdyž to wĕsće, budźeće zbćžni, činiće-li to.* 18. Nic wo was wšĕch to praju;* ja wĕm, kotrycli wuzwolicli, ale zo by pismo so dopjelnilo: „Kotryž ze ninu khlĕb jĕ, pozbĕhnje přećiwo mi swoju pjatu.“ Ps. 49, 10. 19. Nĕtko praju wam to, prjedy dyžli so stanje, zo byšće, hdyž so stanje, wĕrili, zo ja sym.* 20. Zawĕrno, zawĕrno praju wam: Štćž přijima toho, kotrehož ja pćsćelu, mje přijima; štćž pakmje přijima, přijima toho, kiž mje pćsla. Mat. 10, 40; Luk. 10,16. 21. Hdyž bĕ Jĕzus to prajil, zrudźi so w duchu a wobswĕdĕi a rjekny: Zawĕrno, zawĕrno praju wam: Jedyn z was mje pře- radźi. Mat. 26, 21; Mark. 14, 18; Luk. 22, 21. « 22. Tuž hladachu wučownicy na so, njewĕsći, wo kim rĕĕi. 23. Bĕše pak jedyn z jeho wuĕownikow na Jĕzusowy klin zlehnjeny, (tćn), kotrehož Jĕzus lubowaše.* 24. Tuž kiwny tomu Syman Pĕtr, a rjekny jemu:* Štć je, wo kotrymž rĕĕi’ 25. Tak tćn na Jĕzusowe wutrobno so zlehnywši jemu praji: Knježe, štć je? 26. Jĕzus wotmolwi: Tćn je, kotremuž ja womačany khlĕb podam. A hdyž bĕ khlĕb womaĕał, poda jćn Judašej Iskario tej, Symanowemu synej. 27. A po tom kusku zajĕdźe satan do njeho. A Jĕzus rjekny jemu: Štož činiš, sĕiń spĕšnje. 28. To pak nichtć z přisydowacych njezrozymi, k ĕomu by jemu to prajił. 29. Přetož nĕkotři mĕnjachu, dokelž mĕješe Judaš mćšnu, zo je jemu Jčzus prajil: Nakup to, štož je nam trjeba k swjedźpnju; abo: zo by nĕšto khudym dal. 30. Hdyž bĕ wćn nĕtko kusk dćstał, wuńdźe hnydom. Bĕše pak nćc. 31. Hdyž pak bĕ wušol, rjekny Jĕzus: Nĕtko je Syn cłowjeka wokrasnjeny, a Bćh je wokrasnjeny w nim* 32. A hdyž je Bćh wokrasnjeny w nim, tež Bćh wokrasni jeho sam w sebi, a wokrasni jeho linydom.* 33. Dźĕćatka, hišće khwilku sym z wami. Pytać mje budźeće, a jakož sym Zidam prajil: Hdźež ja du, wy njemćžeće přińć, 'tak) tež wam nĕtko praju. Wyše 7, 34. 34. Nowu kaznju dawam wam, zo byšće mjez sobu so lubowali, jako was lubo- wacli, zo byšće tež wy mjez sobu (tak) SO lubowali. Mat. 22, 39; niže 15, 12. 35. Na tom wšitcy spćznaja, zo sće moji wuĕownicy, zmĕjeće-li lubosć mjez sobti. 36. Syman Pĕtr jemu praji: Knježe, lidźe dźeš? Jĕzus wotmołwi: Hdźežjadu, njemćžeš nĕtko za mnu hić; pćńdźeš pak potom. 37. Pĕtr jemu rjekny: Přeĕo njemćžu nĕtko za tobu hić? Swoje žiwjenje dam za tebje. Mat. 26, 35; Mark. 14, 29; Luk. 22, 33. 38. Jĕzus jemu wotmołwi: Swoje ži- wjenje za mnje daš? Zawĕrno, zawĕrno praju tebi: Njezaspĕwa honaĕ, haĕ mje třikrćć zaprješ. STAW XIY. Swojicli wučownikow pokojejo praji Jĕzus, zo je w$ Wotcowym domje wjele wobydlenjow, a zo jich sobu woznije. Domašej praji, zo je w6n puć, prawda a žiwjenje; Filipej pak, zo we nim Wotca widźi a zo dostanu, wo čožkuli budźa we jelio mjenje prosyć, a zo jim druheho poko- jićerja wot W6tca p6sćele. Wuči, wo kim m6že 17. WČdźeć a činić, to wozbožuje. —* 18. Nic wšitcy mjez wami wedźa a činja, štož wozbožuje; wjele wjacy je jedyn mjez wami, kotryž mje přepoda mojim njepřećelam. — 19. Ja wam přeradu do prĕdka wozjewjam, zo byšće so na mni njepohoršowali, hdyž so stanje, a zo byšće we wĕrje do mnje njewosłabnyli. — 23. Bĕše to Jan, kiž po tehdyšim wašnju při blidźe na prawicy Jĕzusa ležeše, na swoju lĕwicu so zepĕrajo, tak zo so zdaše, jako by swoju hłowu w Jĕzusowym klinje ležo meł. — 24. Kiwny jemu, zo by so woprašał. — 31. Přez smjerć na křižu, kotruž budźe přez Judašowu přeradu ćerpjeć. — 32. Přez Jĕzusowu smjerć wujedna so Boža sprawnosć a wot ćłowjekow je Bćh zaso česćeny a kliwaleny po přisłušnosći; ale tež Bćli wokrasni Syna čłowjeka w jeho sławnym horjewstaću a do-njebjes-spĕću.
