Volltext Seite (XML)
S. Jana, 9. 151 15. Tuž prašacliu so jeho farisejowje znowa, kak bu widźacy. Wdn pak jim rjekny: BI6to połoži mi na woči, a wu- mych so, a widźu. 16. Tuž prajachu nĕkotři z farisejow: Ton čłowjek njeje wot Boha, kotryž sabat njedźerži. Druzy pak prajachu: Kak može hrĕšny čłowjek tute dźiwy činić? A roz- šćĕpjenje bčše mjez nimi. 17. Tuž prajichu znowa slepemu: bto ty prajiš wo tom, kotryž twojej woči wote- wri? Tćn pak rjekny: Profeta je. 18. Tuž njewčrjachu Židźa wo nim, zo bĕ slepy był a widźenje dćstał, hač po- wołachu staršeju toho, kotryž hu widźacy. 19. A woprašachu so jeju prajicy: Je tuton waju syn, wo kotrymž prajitaj, zo je slepy so narodźił? Kakpaknĕtkowidźi? 20. Jeho staršej jim wotmołwištaj a rjeknyštaj: Wĕmoj, zo je tutćn naju syn, a zo je slepy so narodźił. 21. Kak pak nĕtko widźi, njcwĕmoj; abo štć jeho woči wotewri, mćj njewčmoj; prašejće so jeho, ma leta; wćn sam wo sebi powĕ. 22. To rjeknyštaj jeho staršej, dokelž Židow so boještaj; přetož Židźa bĕchu so zrĕčeli, zo by, štćž by jeho wuznał za Khrystusa, ze synagogi wustorčeny był. 23. Tohodla rjeknyštaj jeho staršej Ma lĕta, prašejće so jeho. 24. Tuž zawołachu znowa cłowjeka, kiz bč slepybył, a rjeknychu jemu: Daj Bohu česć; * my wĕmy, zo je tćnle čłowjek hrčšnik. 25. Tuž jim wćn rjekny: Je-li hrĕšnik, njewĕm; jene wĕm, zo slepy bywši nĕtko widźu. 26. Tuž jemu rjeknychu: Sto sčini tebi? Kak wotewri tebi woči? 27. Wotmołwijim: Rjeknych wam liižo, a słyšešće. Čohodla cliceće znowa słyšeć? Chceće tež wy jeho wučownicy być? 28. Tuž poklachu jeho a rjeknyclm: Budź ty jeho wučownik, my pak smy Mćjzesowi wučownicy. 29. My wĕmy, zo je k Mćjzesej Boli rĕčał, wo tom pak njewĕmy, zwotkel je. 30. Tćn člowjek wotmołwi a rjekny jim: To je tola dźiwno, zo wy njewĕsće, zwot- kel je, a wotcwri mojej woči.* 31. Wĕmy pak, zo Bćh hrčšnikow nje- słyši, ale by-li nĕchtć Boha česćił a jelio wolu činił, toho wusłyši. 32. Wot wĕčnosće njebu słyšane, zo by nĕchtć wotewril woči slepeho wot naroda. 33. Hdy by tutćn wot Boha njebył, njebudźcše mćhł ničo činić. 34. Wotmołwichu a rjeknychu jemu: We hrčchach sy so wšitkćn narodźił, a ty nas wučiš? A wustorčichu jeho won.* 35. Jĕzus zhoni, zo su jeho wustorčili, hdyž jeho nadeńdźe, rjekny jemu: Wĕriš ty do Syna Božeho? 36. Wćn wotmołwi a rjekny: Stć je, Knježe, zo bych do njeho wĕrił? 37. A Jĕzus jemu rjekny: A widźał sy jelio, a kotryž z tobu rĕči, tćn je. 38. Wćn pak dźeše: Wĕrju, Knježe. A poklaknywši modleše so k njemu. 39. A Jĕzus rjekny: Na sudźenje sym ja na tutćn swĕt přišoł, zo bychu, kotřiž nje- widźa, widźeli, a kotřiž widźa, woslepili.* 40. A słyšachu to nĕkotři z farisejow, kotřiž bĕchu z nim, a rjeknychu jemu: Smy tež my slepi? 41. Jĕzus jim rjekny: Hdy byšće slepi byli, byšće hrĕcha njemĕli; nĕtko pak pra- jiće: Widźimy. (Tohodla) waš hrech wo- stawa.* 24. t r. reč prawdu, a pokazaj z tym, zo Boha wšohowcdomeho česćiš. — 30. W6n je so wohswčdčił z dźiwom, kotryž je na mni skutkował jako profeta, a wy nochceće pnpćznac, zo je wot Boha posłany. - 34. t. j. ze synagogi, k znamjenju, zo nochcedźa z mm mco mĕć.- d J. L tym, zo to dokonjam, k čomuž buch do swĕta posłany, rozsudźam cłowjekow, tak zo sući, kotnz swoju sleposć spćznawši so wobroća a do mnje wčrja, z njebjeskim swĕtłom rozswčtlem, tajcy pak kotnz so na sebje samycb a swoj rozom spušćejcy mje zaćisnu, w duchu zaslepjem. - 41._ Wy sće tajcy slepi, kotriž bychu wĕrnosć spoznać mćhli, hdy bychu chcyli; kothž pak na, swoje spćznace so spušćeju a tohodla mje a moju wučbu z dobrej wolu zaćisnu, tak zhrĕša a w hrĕše zwostanu.
