Volltext Seite (XML)
S. Lukaš, 9. 101 24. Přetož štož clice swoje žiwjenje za- khować, zhubi je; štćž pak swojc žiwjenje zhubi mje dla, zakhowa je. Niže 17, 33; Jan. 12, 25. 25. Přctož što pomha člowjekej, by-Ii cyly swĕt dobyl, sebje samoho pak zhubil a na sebi škodu sčinil? 26. Štož pak by mje a mojich slowow so haubowal, toho budźe Syn člowjeka so hańbować, hdyž přińdźe we swojej kras- nosći a Wćtcowej a swjatych jandźelow. Mat. 10, 33; Mark. 8, 38; 2. Tim. 2, 12. 27. Praju pak wam zawčsće, zo nĕkotři, kotřiž tudy stoja, smjerće njewoptaju, hač wuhladaju kralestwo Bože.* Mat. 16, 28; Mark. 8, 39. 28. Sta pak so, nĕhdźe za wćsm dnjow po tutycli slowach, zo Pĕtra a Jakuba a Jana sobu wzawši na lioru dćńdźe, zo by SO rnodlil. Mat. 17, 1; Mark. 9, 1. 29. A lidyž so modleše, bu podoba jeho wobliĕa hinaša, a jeho drasta bu bĕla a blyšćata. 30. A hlej, dwaj mužej rĕčeštaj z nim. Bĕštaj to Mćjzes a Elias, 31. Kotrajž so zjewištaj w krasnosći, a rččeštaj wo jeho wukhadźe, kotryž chcyše w Jeruzalemje dopjelnić. 32. Pĕtr pak, a kotrajž bĕštaj z nim, buchu wot spara wobćeženi. A wotućiwši wuhladachu jeho krasnosć, a dweju mužow, kotrajž při nim stoještaj. 33. A sta so, hdyž wot njeho woteń- dźeštaj, zo Pĕtr k Jĕzusej dźeše: Mištrje, dobro je nam tudy być; tuž sĕińmy tři stany, tebi jedyn, Mćjzesej jedyn, a Elia- sej jedyn, njewĕdźo, što rĕči. 34. Hdyž pak hišće tak rĕčeše, nasta mrćčel, a wobsćĕni jich; a nabojachu so, hdyž tamni do mrćčele zastupichu. 35. A hlćs sta so z mrćčele, prajo: Tćnlc je mćj lubowany Syn; toho po- sluchajće. o. i>?t r i, 17. 36. A jako so hlćs sta, bu namakany Jĕzus sam. A woni mjelčachu, a nje- rjeknychu we wonych dnjach nikonni, štož bĕchu widźeli. 37. Sta pak so nazajtra, hdyž z hory zeńdźechu, zo jim wulka ĕrjćda napřeći- wo přińdźe. 38. A hlej, muž z črjćdy zawola prajo: Mištrje, prošu će, spohladaj na mojcho syna, dokelž je mćj jenički. Mat. 17, 14; Mark. 9, 16. 39. A hlej, duch napaduje jeho a zdo- bom škrĕči, a mjeta a wjerha jeho, zo pĕni, a lĕdma wotkhadźa, torhajo jeho. 40. A sym twojich wučownikow prosyl, zo bychu jeho wuhnali, a woni njczamć- žechu. 41. Wotmołwjejo pak rjekny Jĕzus: O njewĕriwy a wrćtny splaho, kak dołlio budu z wami, a znjesu was? Přiwjedź sem swojeho syna. 42. A hdyž přistupowaše, ćisny jeho zły duch a powjerha jeho. 43. A Jĕzus pohrozy nječistemu duchcj, a wustrowi hćlčeca, a poda jeho nanej. 44. A wšitcy so spodźiwachu nad wul- kosću Božej. A lidyž so wšitcy dźiwachu nade wšim, štož činješe, rjekny k swojim wučownikam: Zapołožće wy tele rĕče do swojich wutrobow; přetož Syn čłowjeka budźe podaty do rukow čłowjekow* 45. Ale woni njezrozymichu tuto slowo, a bĕše jim potajne, zo bychu je nje- zapřijeli; a bojachu so, wo tomlc słowje so jeho woprašeć.* 46. Přińdźe pak do nicli mysl, štć mjez nimi by najwjetši był. Mat. 18,1; Mark. 9,33. 27. Přir. tež Mat. 16, 28. t. r. počatk kralestwa Božeho, kotrež so na zemi založi a rozščri při wšitkich mocnych zadźĕwkach, kotrež so jemu přihotuja; dokonjane budźe tuto kralestwo, hdyž jeho kral, Khrystus, w swojej krasnosći na sudźenje přińdźe, zo by mytował wšĕch swojich swĕrnych wuznawarjow, kotřiž so jeho hańbowali njejsu. — 44. t. r. posłuchajće pilnje na to, štož budu wam wo swojej smjerći prajić. — 45. Jeho wučownicy jeho njezrozymicliu, dokelž wočakowachu, zo mocne swĕtne kralestwo załoži a tohodla bĕ to za nich njezrozymliwe, zo by mćhł morjeny być.
