Volltext Seite (XML)
S. Lukaš, 1. 83 27. Ke knje/nje, slubjeuej z mužoin, kiž rčkaše Jozef, z ilomu Davidoweho; a mjeno knježny l»e Marija. Mat. 1,18. 28. A zastupiwši k njej rjekny jandźel: Strowa sy, hnady polna! Knjez je z tobu; žohnowana sy ty mjez žbnskimi. 29. Hdyž to wuslyša, postroži so na jelio rĕči, a mysleše, kajke by to postrowje- nje bylo. 30. A jandźel dźeše k njej: Njeb<5j so, Marija; přctož linadu sy namakala pola Bolia. 31. Hlej, podejmješ w žiwoee, a poro- dźiš syna, a budźeš jeho mjeno Jčzus rekae. Is. 7,14; niže 2, 21. 32. T<5n budźc wulki, a syn Najwyš- šelio budźc mjenowany; a B<5h Knjez da jemu stol Davida jeho w<5tca, a budźe kralowae w domje Jakubowym na wĕčne, Uan. 7, 14. 27; Micli. 4, 7. 33. A jeho kralowanja njebudźe k<5nc.* 34. Marija pak rjekny k jandźelej: Kak so to stanje, dokelž muža njepdznawam? 35. A wotmolwjejo rjekny jej jandźel: Dueh swjaty přińdźe na tebje, a m<5c Najwyššeho tebjc wobsćĕni, a tohodla budźe tež, štož so z tebje Swjate narodźi, Syn Boži rĕkać. 36. A hlej, Hilžbjeta twoja ćeta, tež wona je syna podjala we swojej starobje; a tutćn mĕsae je jej šesty, kotraž nje- plćdna rĕka; 37. Přetož pola Boha njebudźe žana wĕc njemćžna. 38. Marija pak rjekny: Hlej, sym słu- žownica Knjeza; stań so mi po twojim słowje. A jandźel woteńdźe wot njeje. 39. Wstanywši pak Marija we wonych dnjacli, woteńdźe do liorow kliwatajcy do mĕsta Judy.* ! 40. A přińdźe do domu Zachariasa, a postrowi Hilžbjetu. 41. A sta so, lidyž Hilžbjeta Marijne postrowjenje zasłyša, poskoĕi dźĕćo w jeje žiwoće. A Hilžbjeta bu z Duehom swja- tym napjelnjena; 42. A zawoła z wułkim hłosom a rjekny: Zolmowana sy ty mjez žćnskimi, a žohno- wany jc płćd twojeho žiwota. 43. A zwotkel je mi to, zo je mać mo- jeho Knjeza ke nmi přišła?* 44. Přetož hlej, lulyž hłćs twojeho po- strowjenja do mojeju wušow zańdźe, po- skoĕi z wjesołosću dźčćo w mojim žiwoće. 45. A zbćžna sy, kotraž sy wĕriła, do- kelž so dopjehii, štož jc tebi prajenc wot Knjcza. 46. A Marija praji: Wulcy khwali moja duša Knjeza,* 47. A mćj dueh zraduje so w Boliu mojim zbćžniku, i, Kral. 2, 1. 48. Přetož poldadał je na ponižnosć swojeje słužownicy; hlej tuž, wot nĕtka budźa mje zbćžnu khwalić wšitke narody. 49. Dokelž wulke wĕcy je na mni ĕinił, kotryž mćcny je, a swjate je jeho mjeno. 50. A jeho smilnosć traje wot naroda k narodej nad tymi, kotřiž so jeho boja. 51. Wopokazał je mćc ze swojim ra- mjenjom, rozpjeršił je, kotřiž su hordźi w myslach swojeje wutroby. Is. 51, 9; Ps. 32, 10. 52. Storčił je mćcnych ze stoła, a po- wyšił ponižnych. 53. Hłćdnych je napjelnił z kubłami, a bohatych je rozpušćił prćzdnych. 1. Kral. 2, 5; Ps. 33, 11. 54. Přijał je Israela swojeho słužow- nika, wopomniwši swoju smilnosć, 33. t. r. budźe wĕčne, a njebudźe potajkim kralestwam tohole swĕta podobne. — 39. Naj- skerje mĕni so tu mĕsto Uebron, kotrež w krajinje splahej Juda slušacej ležeše; je pak tež mńžno, zo je mĕsto, w kotrymž Zacharias bydleše, samo Juda rĕkało. — 43. t. j. mać Boža. — 46. Při spoznaću Božeje mocy a miłosće njewidźi ponižna słužownica na sebi žaneje dospołnosće, kotraž by tajke wuznamjenjenje zasłužiła, wona kliwali jenož Knjeza. 6*
