Volltext Seite (XML)
S. Marka, 12. 73 19. Mištrje, Mojzes je nam napisiil: „Iidy by nekoho bratr wumrel a žonu zawostajil a synow njeniĕl, ma jebo bratr jeho žonu wzae a swojemu bratrej symjo zbiulźić." ' Deut. 25, 5. | 20. Bĕchu pak seclinjo bratřa; prĕni wza sebi žonu, a wumrĕ njezawostajiwši: symjenja. j 21. A clruhi wza ju, a wumrĕ a tež tcin j njezawostaji symjenja; a třeći runje tak. { 22. A podobnjc wzaclui ju seclmjo, a njezawostitjiehu symjenja. Najposlednja wšitkieh wumrĕ tež žona. 23. Při wot-mortwych-wstaću, hdyž wot mortwych wstanu, kotreho z nieli budžc žona? přetož sedmjo su ju mĕli za žouu. 24. A wotmolwjejo džeše Jĕzus k nim: Njebłudźiće-li tohodla, zo njeznajeće pis- ma ani moc Božu? 25. Přetož hdyž wot mortwych wstanu, njebudźa so ani ženić ani wudawać, ale budźa jakož jandźelowje w njebjesach. Mat. 22, 30. 26. Wo mortwych pak, zo wstanu, njej- sće ĕitali w knizy Mćjzcsowej, kak je Bćh z kcřkii k njemu porĕĕal prajo: „Ja sym Boh Abrahamowy a Bt>h Isaakowy a Boll Jakubowy?" Exod.3, 6; Mat.22, 32. 27. W6n njeje Bćh mortwycli, ale ži- wych. Tohodla wy jara błudźiće. 28. A přistupi jedyn z pismawuĕenych, kotryž bĕ słyšał, kak so wurĕĕuja, a wi- dźo, zo jim derje wotmołwi, wopraša so jelio, kotra kaznja je prĕnja mjez wšitkimi? 29. Jĕzus pak wotmołwi jemu: Prĕnja kaznja mjez wšitkimi rĕka: „Słyš Israelo, Knjez twćj Bćh je jeniĕki Bćh. Deut. 6,4. 30. A dyrbiš Knjeza swojeho Boha lubować z cyłeje swojeje wutroby, a z cy- łeje swojeje duše, a z cyłeje swojeje mysle, a z cyłeje swojeje mocy.“ To je prĕnja kaznja. 31. Druha pak je tutej runja: „T)yrbiš swojcbo bližšeho lubować, jako sebje sa- moho.“ Ilinitša wjetša kaznja dyžli tej njeje. Lev. 19, 18; Mat. 22, 39; Komsk. 13, 9; Gal.5, 14; Jak.2, 8. 32. A tlźeše k njemu pismawuĕeny: Derje, mištrje, we prawtłźe sy rjekł, zo je Bćli jedyn a njeje druhi pćdla njeho; 33. A zo je lubowany z cyłeje wutroby, a z cyłym rozomom, a z cyłej dušu, a z cyłej mocu; a bližšeho lubować jako sebje samoho, to je wjacy, dyžli wšitke palne wopory a woporne dary. 34. Jĕzus pak widźawši, zo je mudrje wotmołwił, rjekny jemu: Njejsy didoko wot kralestwii Božeho. A niclitć wjacy nje- zwaži sebi jelio so prašeć. 35. A wotmołwjejo praješe Jĕzus, wuĕo w tcmplu: Kak praja pismawuĕeni, zo je Khrystus Davidowy syn? 36. Přetož David sam praji w Duehu swjatym: „Knjez je prajił mojemu Knje- zcj: Sydń so k mojej prawicy, liaĕ połožu twojich njepřećelow jako podnožk twojeju nohow." l’s. 109, 1; Mat. 22, 44; Luk. 20, 42. 37. Dokelž David sam jelio Knjeza mjenujc, kak pak je jeho syn?* A wulka ĕrjćda posłuchašc rada na njelio. 38. A praješe jim w swojim wuĕenju: Hladajće so pismawuĕenych, kotřiž chce- dźa w cłołhich cłrastach khodźić a postro- wjeni być na torhošću. Mat. 23, 5; Luk. 11, 43 a 20, 46. 39. A na prĕnich stołach sydać, w sy- nagogach a na prĕnich mĕstach při ho- sćinach; 40. Kotřiž spćžeraju domy wudowow pod zamołwku dolheje modlitwy; ći dć- stanu ćežši sud. 41. A Jĕzus sydnywši so napřećiwo pokładnicy přihladowaše, kak lud pjenjeźy mjeta do pokładnicy; a mnozy bohaći mje- tacliu wjele. 42. Hdyž pak bĕ přišła jena khuela wudowa, ćisny dwaj pjenježkaj, štož je štwćrć (nĕtĕišeho pjenjeza); 37. Illad. Mat. 22, 44.
