Volltext Seite (XML)
66 S. Marka, 8. 9. 28. Woni wotmolwichu jemu prajicy: Za Jana křeenika, drazy za Eliasa, druzy pak za jenoho z profetow. 29. Tuž rjekny jim: Wy pak, za koho maee mje? Wotmołwjejo pak dźese jemu Pčtr: Ty sy Khrystus. 30. A pohrozy jim, zo bychu nikomu to wo nim njepowedali. 31. A poča jich wueie, zo ma Syn člo- wjeka wjele eerpjee, a zaeisnjeny bye wot starsieli a wot wyššieh mčšnikow a pisma- wučenych, a morjeny być, a po třocli dnjacli wot mortwych wstanyć. 32. A zjawnje rččcšc tuto slowo. A Pĕtr jeho přimnywši poča jemu porokować. 33. Wobroćiwši so a pohladawši na swojicłi wučownikow, pohrozy Pčtrej pra- jo: Pźi zady mje, satanje, dokelž njerozy- miš, štož je Bože, ale štož je čłowjeske. 34. A zwolawši łud ze swojimi wučow- nikami rjckny jim: Clice-li što za mnu přiiić, zaprčj sebje samolio, a wzmi swćj křiž na so a sćčhuj mje. Mat. 10, 88; 16, 24; i'tik. 9, 29; 14, 27. 35. Přetož štož by cheył swoje žiwjenje zakhować, zliubi je; štćž pak by swoje žiwjcnje zhubil mje dla a eyangelia dla, zakliowa je.* Luk. 17, 33; Jan. 12, 25. 36. Přetož što spomha člowjekej, luly by cyły swĕt dobył, a škodu činił swojej duši? 37. Abo što da člowjek na wumčnjenje za swoju dušu? 38. Přetož štćž by so hańbował za mnje a za moje slowa mjez tutym mandźelstwa- łamařskim a hrčšnym splałiom, za toho bu- dźe so tcž Syn člowjeka hańbować, hdyž přińdźe w krasnosći swojeho Wćtca ze swja- tymi jandźelemi. Mat. 10,33; Luk. 9, 26; 12,9 39. A praješe jim: Zawĕrno praju wam, zo su nčkotři mjez tudy stojacymi, kotřiž njewoptaju' smjerće, liač wuhladaju kra- lestwo Bože přikhadźace w mocy. Mat. 16, 28; Luk. 9, 27. STAW IX. Z překrasnjenym Jĕzusom zjewistaj so Mojzes a Elias. JŽzus praji, zo Elias, lidyž přińdźe, wšitko naprawi, haj zo je hižo přišoł, ale zo njeje při- jaty był. Wupokaza hłueheho a nĕmeho duclia, kajkiž so jeno z modlenjom a posćenjom wu- honja. Wĕšći swoje ćerpjenje; so wureeowacyeh wueownikow powuci, štć je mjez nimi najwjetši; wo ełowjeku, kotryž djaboła wulionja, Jĕzusa pak njesćĕhuje; wo wotrubanju ruki a nohi a wo pohćršku wćeka. Po šesći dnjach wza Jčzus Pčtra, a Ja- kuba a Jana sobu, a dowjedźe jich na wysoku horu samycli wosebje, a lm před nimi překrasnjeny. Mat. 17.1; Luk. 9, 28. 2. A jelio drasta bĕše swčtła a jara bčła jako snĕh, kajkuž ličleř na zemi bčłu sčinić njemćžc. 3. A zjewi so jim Elias z Mćjzesom, a rozrččowaštaj so z Jčzusom. 4. A wotmolwjejo dźeše Pčtr k Jĕzusej: Mištrje, dołiro je nam tudy być, a sčiń- my scbi tři stany: tcbi jedyn, Mćjzesej jedyn a Eliasej jcdyn. 5. Přctož njcwĕdźeše, što rčči; dokelž łičcliu z bojosće zastrćženi. 6. A nasta mrćčel, kotraž jieli woli- sćčni, a łdćs přińdźe z mrćčele, kiž praji: Tćnlc je mćj najlubši syn; poslucłuyćc jeho. 7. A hnydom so rozhladawši njewi- dźaclin nikoho wjacy, jenož Jčzusa samolio při sebi. 8. A hdyž z liory dele dźĕchu, přikaza jim, zo bychu nikontu wo tom njepowč- dali, štož su widźeli, liač hdyž Syn čło- wjcka wot mortwych wstanje. Mat. 17, 9. 9. A zakhowachu słowo při sebi, so prašejcy, što by to było: „hdyž wot mort- wycłi wstanje." 10. A prašachu so jclio prajicy: Što pak rĕča farisejowje a pismawučeni, zo dyrbi Elias prjedy přińć? Mal. 4, 5. 35. Št6ž so we swojim žiwjenju za Boha wopruje, dostanje weřnje zhćžne žiwjenje, štćž pak so w netčišim žiwjenju kćždelio wopora strachuje, a jeno so za tym stara, kak by sebi tudy najlřpše žiwjenjĕ přihotował, zhubi wĕžnje zhćžne žiwjenje.