Christiani Weisii, Oratio De Felicitate Emeritorum
Titel
Christiani Weisii, Oratio De Felicitate Emeritorum
Untertitel
Habita D. XVII. Januar. MDCLXXIX. Cum Parentem Honoratissimum Dn. Eliam VVeisium, Gymnasii Zittaviensis Collegam Tertium, per quadraginta Annos meritissimum, In Solenni Patronorum Ac Fautorum Panegyri, A Functionibus Scholasticis Honorifice Absolveret
at, nihil Ruidus quam fcire grata fuifie Deo, quas bene irh- penti temporis memoriam cuftodiunt. Sed inquies, grato quidem agnofci animo> quod ej usmodi iabores obtigiflent, quas omnino divinas Majefta- ti non poflent difplicere; nunc tamen eo majores enafci mol effias, ex quo per fenedutis langvorem in ftadio tam laudabili curium abfolvere non liceat. Sane fuerunt, qui Senedutis incommoda parum fentirent, ac proinde feniles fuas fundiones Reip. fernper confecrarent: quod de Camil lo lene laudat Livius, cui vegetum ingenium in vivido pe„ CTORE VIGEBAT, VIREBATQJ INTEGRIS SENSIBUS Ut &"defuO Cyro praedicat Xenophon, in fermone quem moriens ha buit, qui quidem negaverat re unquam sensisse Senectu tem SUAM IMBECILLIOREM FACTAM, QUAM ADOLESCENTIA fuisset. Aft quemadmodum ea provedioris astatis com. moditas raro contingit hominibus Scholaffico tumultu de_ fatigatis, ita non negaverim juventutem tranquillioribus negotiis confumptam, majores virium reliquias fovendas Seneduti nonnunquam fepoluiffe- Nos interim /p eremus, quod eruditiffimus Lipfius tandem de fe conqueritur, sen tire SE TORPOREM, AC ANIMUM, QUOD LIBENTER FACIT, IM PROMPTE facere. Quorliim vero talia loquor? fetis eft E- MERITUM OTIARI SALVA CONSCIENTIA, SALVA GLORIA. Nam cur Confcientia in quietem non confentiat, II DEUS fubtradis aut debilitatis laborum inftrumentis, ultimam quietis neceffitatem injungit.' Infini ta certe non funt fervida, quas cceleffis ille Princeps exi git; Sed ufurarum rationes judicantur e commiHo talento. 3 Dum