Volltext Seite (XML)
T».-* es ward, daß sein der Menschen reinste pflegen, herab von einer Engelschar gebracht. Alljährlich naht vom Himmel eine Taube, um neu zu stärken seine Wunderkraft: es heißt der Gral, und selig reinster Glaube erteilt durch ihn sich seiner Ritterschaft. Wer nun dem Gral zu dienen ist erkoren, den rüstet er mit überirdischer Macht; an dem ist jedes Bösen Trug verloren, wenn ihn er sieht, weicht dem des Todes Nacht. Selbst wer von ihm in ferne Land’ entsendet, zum Streiter für der Tugend Recht ernannt, dem wird nicht seine heil’ge Kraft entwendet, bleibt als sein Ritter dort er unerkannt. So hehrer Art doch ist des Grales Segen, enthüllt muß er des Laien Auge fliehn; des Ritters drum sollt Zweifel ihr nicht hegen, erkennt ihr ihn, dann muß er von euch ziehn. - Nun hört, wie ich verbotner Frage lohne! Vom Gral ward ich zu euch daher gesandt: mein Vater Parzival trägt seine Krone, sein Ritter ich - bin Lohengrin genannt. KÖNIG, MÄNNER UND FRAUEN (voll Staunens und in höchster Rührung auf ihn hinblickend) Hör ich so seine höchste Art bewähren, entbrennt mein Aug’ in heil’gen Wonnezähren. ELSA (wie vernichtet) Mir schwankt der Boden! Welche Nacht! O Luft! Luft der Unglücksel’gen! (Sie droht umzusinken.) [ LOHENGRIN (faßt sie in seine Arme) O Elsa, was hast du mir .angetan? Als meine Augen dich zuerst ersahn, zu dir fühlt’ ich in Liebe mich entbrannt und schnell hatt’ ich ein neues Glück erkannt: die hehre Macht, die Wunder meiner Art, die Kraft, die mein Geheimnis mir bewahrt, wollt’ ich dem Dienst des reinsten Herzens weihn. Was rissest du nun mein Geheimnis ein? Jetzt muß ich, ach, von dir geschieden sein! KÖNIG, ALLE MÄNNER, FRAUEN Weh! Weh! ELSA (in höchster Verzweiflung aufschreckend) Mein Gatte, nein! Ich lass dich nicht von hinnen! Als Zeuge meiner Buße bleibe hier! LOHENGRIN Ich muß, ich muß, mein süßes Weib! FRAUEN Weh! Weh, nun muß er von dir ziehn! avY^Kn otpatid to etpsps an’ tov oupavö Kai to cpuXdve ano tou^ dvrpec, 01 mo a§ioi' eva oupavio nepiorepi Kaöe ypdvo rn paYiKn tou Süvapn rou §ava8ivei: to Xeve I’KpaÄ, Kai morn KaGapri x a P*^ £1 ornv aötXcpdtnTa tcov innotwv tou. 'Onoioc, exei EniXsyEi va to unnperei, onXifjerai an’ auto ps 6üvapn icpn. O SoXog tou kokou 8sv tov ayYi^tb orn 0sa tou Xoucpdfjei tou öavdrou n OKid. Ki dnoiop oraXsi an’ auto oe x<X>pa paKpivri va noXeprioei yia rnp apstnc; to Si'kio, rnv ispri tou 8üvapn pnopel Kai Siarnpei, doo 8sv yiverai yvtooro neue; eivai mndtnp tou. Tiari eivai rdoo e§aioia n <püon tou nou Kpüßetai an’ tcov ßsßnXcuv to ßXtppa' av tov oKiäoei apcpißoXia tov innorn, av paOeutEi noioc, sivai, tote npenei va tpuyei. - Kai vä neue; anavrd) ornv anayopeupsvn epwTnon: Me eoteiXe o’ eodq to HcpaX: o narepaq pou, o ndpaicpaX, tpopd to oreppa tou' eyd) eipeu mnotng tou - AoevYKpiv to ovopd pou. BASIAIAI, ANAPEI KAI FYNAIKEZ (tov Koitdiptuv CKnAnKtoi Kai avdatatoi) Tov aKoucö v’ anoKaXürrtsi tnv iepri tou qnron Kai ra paria pou yepi^ouv ano 8aKpua lepd. EAZA (ouvTEtpippEvn) XavcD tov Koopo! Opixto OKOTa8i! Aepa, aepa Yia pia 8uoTuxiopevn! (Eivai ewipn va oaipiaatei.) [ AOENFKPIN (auYKpatdivxag tnv 'Ek^a) 'EXßa, ti pou ’kovec;; 'Orav oe npcuTOEi'Sa, evKooa rn cpXdya rnc, aydrmq Kai oüvropa Yvmpioa pia vsa sutuxia: rnv itpri pou Süvapn, to öaüpa tou Epxopoü pou, rn 8uvapn tou puariKoü pou h0eXa va t’ atpiepwoai otnv ayvit Kap8ia oou: Yiat! p’ avayKaoEc; va nco to puoriKo; TcXpa ripsriEi, aXipovo, va xcopiotoupe! BAEIAIAZ, OAOI 01ANAPEE, FYNAIKEE AXipovo! AXipovo! EAZA (^eond pe aneknioia) Avrpa pou, oxi! Asv o’ acphvw va rpuyeic;! Mei've e8g), pdpiupaq rnc; perdvoiaq pou! AOENFKPIN Hpensi, npenei, yXuKid pou yuvaiKa! FYNAIKEZ AXipovo, tebpa npenei va (puyei pctKpia oou!