Autograf 1. strony IV czfsci I Symfonii Brahmsa sig w centrum uwagi niemieckiego swiata muzycznego, pod cisnieniem nadziei i oczekiwan, ktorym musial sprostac. Dlatego, mimo iz na orkiestrg zaczql komponowac juz w latach pi?c- dziesiqtych, nie spieszyl si? z ukonczeniem I Symfonii, ktörej okres powstawania rozciqgnql si? na blisko pigtnascie lat. Slawny juz jako autor Niemieckiego requiem zwierzal si? Brahms w liscie do przyjadela, dyrygenta Hermanna Leviego: „Nigdy nie napisz? symfonii. Nie masz pojgcia jak to jest, kiedy wciqz slyszysz za sobq kroki olbrzyma". Istotnie, dawno rozpoczfta symfonia w tonacji c-moll w owym czasie nadal pozostawala w zawieszeniu — od 1862 roku gotowa byla czgsc pierwsza, a przyjaciele - m.in. Klara Schumann, Hermann Levi, Max Bruch — daremnie co pewien czas nagabywali kompozytora o dalszy ciqg. W kohcu jednak koncepcja calosci dojrzala i latem roku 1874 Brahms — podczas wakacji spfdzanych w Rüschlikon nad Jeziorem Zurysldm — podjql dawno przerwanq prac?. Ukohczyl dzielo we wrzesniu 1876 roku na wyspie Rugii, a poniewaz mial ochot? wyprobowac je najpierw „w malym miescie, w ktörym bylby dobry przyjaciel, dobry dyrygent i dobra orkiestra", prawykonanie powierzyl Feliksowi Desof-