029 Fr.Krauss, Zaubersprüche und Krankheitssegen aus dem Nösnerland. (in Korr.Bl.d.7er.f.siebenbürg. Landeskunde. Jg.42/45 (1919/20) S.49 beim heraufe = wasser maxn = kein läse. de falts leit mam (mit dem) faltsn ox sin uago, dad et basser wirt, am rumen gotes, des vaters, des sanes, des wiarn heli.jn gestes, amän. em nit wasser aus dem rat sei hiar; em terf, wun em wasser nid aus dem ratsel hiar. nat rien, weder zerak sai, wohi dad em get. Man tut Kohlen ins daptchi oder zinamtchi (j) (Blechgefäss) und zählt nei, acht, sim, sies, faef, vaer, dra, zwo ä, kä. se (die Kohlen) breose wai de bai, wun se huart sei beraufe. Man netzt dann das Kind an. Wangen, Handflächen und Fusssohlen: aw aklijent (jede Backe) raaxt em e kreiz; auch an u de sol maxt em e kreiz, em git deno dem kand aber dem betraufene ze drankn vu diam wasser. Das Wasser giesst man weg: em sit hiar bei de dir, bei de angel om og an, ant deno ded em det daptchi ander de tsok (des Kindes), dad et släft. Deshalb schüttet man das Wasser auf den Türangel: diare eraner as ku and et beraufe het, get jo ox zer dir aussn et halft em (dem Kinde) ane, wun em em wasser maxt. (Weilau.)