Volltext Seite (XML)
Wukkadowanje Szenja 394 teho widzimy, kajke ske Waschnje my wschizy na ßebi mamy. To bjechu ßebi czt Ztdzi derje smjerkowalt; so dyrbja ßami ßwoje hegen Kralestwo mjecz. AletejedruhejeWjezy, kotraz podla ftejesche, njechachu ßo sPorstom dotknycz, menujzy, so bychu Boze Ka- snje dZerZeli, a pschecziwo jeho Wohlia Sskowu nicZo nesapoczeli; atollachzy- chu tamne mjecz. To Lrakestwo, dzja- chu wont, ßLuscha nam. Wono je nam Zidamßlubene; tehodla chzemy jetejsch mjecz. Runje jako dy by jena sta Dzowka kßwojej Hosposy aby Kneni rez chzyla: Wy sze mi m Sdu ßlu- bili, da mi ju tejsch dajcze, njech ja czt- nju, schtoz chzu. Nje, to nepta- czt. Ale wono ßo tak ma: Chzeschlt ty tu Sdu wottemnje mjecz, da dyr> bisch tejsch dzjelacz, a czinicz, schtoz tcZi kazu. Runje rak bjesche tejsch se Ztda- rni. Nepoßiuschni a saßakli bjechu wo- ' ni, a nerodZachu wo Boze Kasnje;a rolla chzychu frej bydZ. c^ehodla bje to pola nich jene czeschke Praschenje: Hac; prawje je, so pod -Romßkeho Lestsra Mozy steja, kiz je Po- Han? Dokelz tajke sjaune Sslubenje Mjeiachu, so dyrbjachu ßwojeho hegen Krala mjecz. Woni tehodla zylje na ro du, kak bychu teho Knesa we jeho Reczi popanycz moli. Wosmu ßebi tehodla Herodaschowych Sstuzomni- kow ßobu, a wopraschuja jeho: Hac; ßu winojczi Lejzorej Vajn dawacz, aby «iz? Njech by rek, haj, aby, nje, da ßebi myßla, so jim czeknycz nemoze. Iich sie Myßle bjechu na to satozme: Praji ton Knes: Haj, da ßo jemu zyly Lud na Schiju wali, a ch budza na njeho, jako na jeneho Hanerja Boze- ho Mena, a Lharja, zatosnje ßwarich kotryz pschecziwo Bohu aMojsaßejwu- ! cZi. Pschetoz tudy stejesche to Sslu- benje, so dyrbjachu ,ednnfrej Ludbydz, a zanemu zusemu, weljemenje pohan- flemu Knesej, ß'uzicz. Pra-i pak: rTtje, da mjejachu woni sa wjeste po ßwojim Sdaczu, soje ßo saßo wo Schiju rccral. Pschetoz ro nebydzi- chu czt Rornszy moli czerp-cz. Do raj- keho czjeßneho Kutta chzychu jeho sah- nacz; njech by haj aby nje prajik, da n?yßla ßebi, so je popameny, a woAi- wenje pschineßene. Takjydojczt stje mje- njachu je czi Nepscheczeho nascheho' lu- beh^o Knesa Krystußa! Vchro pak ßo sta, a kak radzi ßojim to? Tak, so ron Knes tu Lebhu wo- broczi, florre-z jeho myßlachu flawacz, a spraßkajich wschitkichsjichhegenMe- czom. Pokazcze mi te dajnske Penesy, praji won: A jako jemu te dajnske Pe- nesy pokasali bjechu, praji won: <r?eje je to Snamjo, a to wopißmo? Laj! to rjeka spraunjestej hejezu sakadzecz! wo ni czt Phartsejßy ßej ro nidy nemyßla, so dyrbjal won jich ^eßnosz widzicz, pra- ja tehodla runje wohn: So je Lesto rowe Snamjo, a woprßmo. A jako ton Knes jeno to Sslowo wot nich prejcz mjejesche, ma Wom dosz adzja- sche: Lubi, prajicze da wy, so je to Snamjo a to woptßmo teho Lejzora? Haj;