Volltext Seite (XML)
scheu my ßmy? a scheu Boh je? Schto my pola Boha saßluzimy, a schto nam Boh chm? Pschetoz, so ton Knes nam toPschi- runanje wot teho Wotroc^ka, kotryz lOvOO. Puntowwinojty bjesche,prjork dzerzhstemchze nas wschitkich wucztcZ, kaksnami psched Bo^imSsudomwohn- lada? To Sstowczko ^2Ienrum, korrez mypune pscheWmy, je polatych Sta- rych jena wjesta Summa Penesow byla, kotraz niedre po naschich njeckzischich Pe- nesach schjeszStowczerwenych Vlotych wuneße, tehodla sczinjachu te dZeßacZ tausent Punty, aby isieme, jenu jara wulku Summu Penesow, menujzy, na schjescz dZeßacZ stow tausentow czer- wenych Slotych. sTajkej wulkej Summu Penesow pschiruna ton Knes nasche Rjechi kWo- pokasanju: so je nidy saplacztcz, am fa te ßame -osz cZinicz, nemozemy. Psche- toz my ßmy ton Rjech herbowalt, haj, smacZerneho Ziwota smy jonßobu pscht- neßlt. Bolje my potom roszemy, a na Sraroszt pschiberamy, bolje ßo te Rje chi wopokasuja; Tak so my kpschina- rodlenemu Rjechej, tejsch nasche hegen Rjechi a sRomadami pschisia)imy,atak koboko do Dola pola Boha sapanjemy, so my runjetak, karZton Wotroczkru- dy, wenimtsjmy. Hf.ajki pak je ton Ssud, kotryZ na taj- keho WorrocZka jeho wulkehoDo- ka dla wojndße? Tajki: So ton Lues pschrkasa pschedacz jeho, a jeho Zonu, a jeho vzjeczi, » wschitko, scheor mjeje- sche a strpjaczicz. SteM ckM tonKnes ' pokasacz, so my kudzi Rjeschnizy, niz >eno sapkaczicz nemozemy; Ale so tejsch dyrbimy tu Ssmercz naschich Rjechow dla czerpicz. KarZ Pawol prajt: Tych Rjechow Sda je ra Ssmercz kRom. 6. a ton Knes wParadisuHadamej a Iy-. vi rohsy: Lorrpz vzen ty budzesch woe njeho jrsz, budzesch Ssmercze wumrecz. I. Knihach Mors. 2. Stawi. Tak re' snami kudymt Czlowekamt wschitkimi takdaloks pschischto, so naschich Rjechow dla tonSakon BoZitajke twerdeSsu- dj^enje na nas wureczi, a nas Ssmer- cZi podawa. Pscheto^ dy by ton Rjech nebyl, neby zadon bowek wumrjek. Schto pak dyrbimy sapocZecz? Ton Dol je psched Woc^omaj, my jon sa- prjec^ nemozemy, ktemu chze ton Knes bydz saptacZeny; My pak nernoZemy saptacjtcz, ro je nam nemozno. To jeda ta najkraßnischa, woßebni- scha a najtroschtnischa Schtuka kkotrejZ my naschej Wuschi flilich a nasche Wu trobe schiroko wottewricz dyrbimy, hacL bychmy ton Kumscht tejsch nawuknycZ moli, kak steho Dola pschind^, a Ssmer- czi c^eknycz moZemy. To ßo pak jeno psches to stanje, so my czinimy, kajZton Wotroczk ktudy cztnit je. Won wobo- je derje widzißwoj wulki Dol, a tejsch potom ßwoill Nemoznosz a tu Schtra- fu. Tehodla panje won psched Knesom delje, modli so knremu, a praji: Mej Lzerpenje somnu, ja chzu rczi wschitko sa- pkaczicz. To rjeka pod.Kschiz ljesz, a Nadu pytracZ. (Ccc)