Volltext Seite (XML)
na dZewjatnatu NedZelu po ßwjatej Trojizy. z 4- waju woni rolla tejsch PorucZnosz, tebe we CZaßu reje Nusn troschtowacZ, dyZ ty twojich Rjechow dla wurudZeny ßy, a Pdajic^: Schto rudusch ßo? Ja jako Kscheszijan praju tczi, ty czinisch ßebi Nepraudu, BH tebi mje nenadny psches Krystußa dyrbisch ßo ry wot Njebo wschilkej Naoy näd^jecZ. Tajkich ^owow dyrbifth ty ßo runje takwje- szie troschcowachjako byjeKrystasßam wid^azy sNebeß re.Zat. je rehodlawschitko na tem lejzane, so bv ßebi rwoja Wurroba tajke Pschipowedanje pschizpjeka, ato sa wjer- no dZ.rzata, so tebi Boy Krystußa dla nadny bydz ch;e. Kajz my tudy na Jtchtnemu widZimy. Tcho napomina ton knes najpredy kWjeri, dyZ won rjeknje: vowjer ßo, ^syno, Nczwyfluj, twoje Rjechi ßu tebi wodate. Tak bor- sy hacz ron Jichrny rajkernu Sstowu wjerejche, bjechu jemu wopraudZje jeho Rjechi wodate. Tak dostanjemy tejsch my hjeschcZe dzmßnischi DZen, Wodache tychRje- chow, dyzron Zyrkwiny Vötuzomnik, aby druht Kscheszijan, krebireknje: Boh ßo na tebe neNjewa, jeno nenjewaj ßo ty nanjcho, pschetoZ ßwojeho Ssyna JE- som Kryffa dla, je won tebi wjchirke twoje Rjechi wodak. Tudy dyrbisch ty szycej Mozu tajkemu Pschipowedanju wjerich a ßo flerje dacirostorhacz, dacz by na tem zwyflowacz chzyt. Pftbe- roZ dyZ ty zwyfiujejch, da nepomha tebi to Wodac^je tcho Prjedarja nicZo, dy by runje Boh sewschitkimt ßwojinri JandZelemi tebi tajke Wodawanje ßam p-chipowedak. HWetoz dzch Wjera neje, kam budze Boh tonKneskLharej sc^injeny, ja- ko by to wjernonebylo,schtozwonwam pschipoweda, a jako by won nam to czr- ntc;, a d^er^ec-' nochzyf. PsHed eajkej lTkewjeru <r Rjechom chzpk nas ton luby Boh nadnje swarnorvuc;! Ton C^ert je na to jedyn woßebny Mischrer, kotryZ nas wobstajme stenr cZwjelUje, so bych- my nascheho Boha^a Kneka Lb'ow schtraffowalt, to je: «o bychnw Boze- mu Sskubenju nerad^i wrerili. Dich pak ta Wutroba wjeri, ram bud^e nasch BohaKnes ftej najwetsibej CZesziu czeszeny, korraz jernu nailubschi je. Pschetoz won budze sa wje,-neho, a sa tajkeho ^nesa dZerZany, kotryä lhacZ nemoZe, dyz won runje wot lutych ne- moZnych Wjezow reczi. Tehodla spo- doba ßo temu Knekej Krystußej woc m tych CZlowekow tejsch jara derje, so wo ni ßylne Dowjerenje knjemu maju, so won temu Jichtnemu pomhac^ budze. Won reczt tehodla lubosnje snrm: Moj Ssyno, ry ßy kory, ton Czert je tebe sJicktniwej wobosyt, a Boh je to two jich Rjeckow dla dopuscheZil, fteho pschin- dj^e Nastrozenje a sru dne Sswjedomnje, so ßebi ty mvßlisch: Ach Boh njewaßo namme! Dze dyrbu wostacZ? Psche- wz w je wjeste, dyz ßo Bo?a Schtraf- fa widzicZ da, so ßo to Strozenje tejsch rak smolom namaka. Ale moj Ssyno, nedaj rajkim Myß- lam loboko do twoje) Wurroby sapa- (Xx) z nyej,