Volltext Seite (XML)
ßak; kak ta Ssmercz to Atwenje je nad panula, a ton CZert tejsch ßobu na to Ziwenje kawak je. ToStwenje, nasch Knes IEsus Krystus, da ßo mortcz. Ale ta Ssmercz trechi tu wopak. Pschetol to Atwenje bje we tej Parscho- ni wjecznje. Ntdy nebyßebi ta Ssmercz to pomyßltla, so dyrbjaka tu we tem ßmertnem Czjelt jena tajka wjeczna a boj- fta Moz potajena bydz. Wona tehodla pschjera, a siozi ßo na rajku Parschonu, ktz wumrecz nemozesche, ale tolla wu- mre. Pschetoz hacz runje ta cztowsta Natura we Krystußu wopraudzje nrsrdwa bje, da schak tolla ta bojfla Narura neßmertna we nim bjesche. A hacz runje we Czaßu jeho czerpenja we nim znlje potajena a smjerom lejlata je, (kajz czt start Wuc^erjo praja) a neje ßo fjewita a wopokasafa, so by taßama Parschona Krystußowa wumrecz mo- ta. Tat je ta Ssmercz czinita, tak wel- je hacz je moka, a nemozesche dalje. . Dokelz pak ta Parschona, po tej boj- ftej Naturi, luteAwenje je, a we Ssmer- czt wostacz nemoze; pscheczischeZt ßo wo na sasso, a powali tu Ssmercz, a schttko schtoz tej Ssmerczi pomhasche, Rjech a Czert, a podczißnu ßebi jtch, a kneZt we wjecznem nowem Ziwenju, kotremuz Riech, CM, a tejsch ta Ssmercz, wjazy schkodzicz nemoza. <^o je jene dziwne a newußknschane Prjedowanje, kotrez ton Rosom wopschtjecz nemoze, ale dykbt wjerjene bM; so Krystus ziwy je, a je tolla mord- wy; a tak mordwy, so rolla Ztwenje we nim kneu a ta Ssmercz schitkußwo- ju Moz subt. Pschetoz m rrechi ßo njetk jeden mol (Bohu bydz Dzak a Kwaiba) tajki Czlowek, kotrehoz ta Ssmercz nadpanje a kajz druhtch Czlowekow sa- dajt. Ale ßred.ia we tem Dajenju bu- dze wona ßama morena a pozrjeta, a ton moreny Klizstus je wjeczn-e ziwy. To kwalt ton ßwjaty Pawol sriany- mt Sslowami: Koloß. 2. v. iz. 14.15. Boh je was tejsch snim Zlwpch scjrini, jako rvx Mordwi bjeschcze we Rjechach a ws- krjesku wascheho Lzjcla, a je wani wodak schicke wasche Rjechi. Zl je wuhaßnxl co Sapißmo, kocre; pschec;iwo nam bjesche, ki; Wustajenjach wobstejesche a nam psche- cziwne bjesche, a je toßame se Ssredza prec; sczi^ik, a na Lschiz pschibik; A je wurubii te Firzczinstwa a Mozy , a je je sjaunje jäte wedk, a nadnimi Vobuczje dzerzak, ßam psches sso. Ton Sspruch ma dwje Wjezy we ßebi. KPrjenemu prajt won, so Lrystu» se ßwojim Lzerpenjoin eo Gapißmo wu- rupil je, kotrez mySakonja dla dyrbjach- my wot ßo dacz. Ton ßwjaty Pawok srosemi to tak: My schtzy wjerny po tym Sakonju, schto ßebi Boh wot nas zada, schto my czmic; a czohoz my ßo wostajtcz dyrbtmy. Ielr so my ßo teho dla pscheladamy, so my ßo teho wostajt- tny, schtoz czinlci mamy, aby czumny, korrehoz ßo wostajicz dyrbjachmy; da my htnak nemozemy, to Smvjcdomnje stejt tudy, a dowedze nam, so ßmy ne- prawje czinilr. Tak ßu nasche Ssw;e- domnja, kajz dok^ne Kniht, dzez my na (B) ßo