Volltext Seite (XML)
104 O^erlausitzer s-seimatreitung s^It. 5 DV I^nöfps Von Richard Blasius De Eechbarger worn an Sort fr siech. Sö glichn 'n Eechn, oie sö e iährn Noam hoattn; worn oall huch usgschossn wie die. Sö roattnch e iährcr Scholl verankern wie dö Eechn ond worn o groad su knorrg wie die. De Eechbarger »vorn an Bauernstpp, die weit ond breet en Land oazotrassn woar. Wu inr o a Bauergutt koam, doas lauter moassive Gbäud hoatt, wu mer os Felder stieß, die no woas ganz Exkran aussogn, do könnt mer o sicher sein, doß a Eechbarger dross soaß. De Eechbarger hoattn oall 's Goardmoß. Ond wies su e jer Zeit woar, sö hättns ser an Schimps ghaln, wenn iber- yaupt amo a eenzger Eechbarger de Achslkloapp vo an Linjn- Jnsantrie-Regiment hätt troin mistn. Onds woar o, vas wenn jöch onnernanner verjchwurn hättn, kenner a 2Leibsn zo hei- roatn, doaö nö groad su an Lärmstang gwast wiär. De Eechbarger worn eigbölde Karin, die garn 's Maul rajcht vnhl noamm ond o ömmer glei drbei worn, wenns amo initer Faust woas zo bweisn goab, woas os anner Weis nö bwiesu warn könnt. Doas woar aber amend nö groad Kracheel- socht. Itö ern, dvaß söch nö öm eegnes Onrajcht ond nö öm fremdes Rajcht kömmert hättn. 's woar wuh iher de Freed o dr eegn Stärk. Ond wu sö miter grußn Gusch rauslangtn, woar doach ömmer au Oart vo Guttmittgkeet^drbei, doaß dr Schwächere nö ömmer ibl nahm könnt, woasch oh glei a bössl aussällg oahort. Aber mit dan Eechbargern hoatts doach oh an Hokn. Ond dar Hokn woar dr Bruno, dr Zweetältste von August Eechbarg c DZorzndors. A woar eegntlich an Bleidgnng ser die ganzn Eechbarger, woar a doach ock an Meter stbbzg grnß ond hieß dasterioajgn dr KnörpS. A hoatt a brinkl schmoale ^lchsln ond woar ne stärker wie aber a ärmerer Mrntsch en Dorchschniet ös. Ben Eechbargern goalt a dasterwajgn oas a schwaaches Hoaslnuußbörschl. Ond sein Stömm woar vH nö su bliäkg, wies ben Eechbargern sonst woar. A ließe oh seltn gnung hiern, denn a woar a brinkl a Stöller ond machrS Maul seltn ns. Wenn nn oh die Leut e dr Oemgegnd nö groad Kracheeler woarn, dö jongn Borschn worns doach ahm hie ond do amo grvohnt, doaß se ausprobiertn, war dr Stärkste woar. Ond do wurdn nu moanchmo aus» Tanzsiäln Schlachtfelder. Tanzn, na doas könnt ees zor Not o ohn Geign ond Fleetn. Ilker dorst ock a Tanzlied sing. Aber ees ghort doach zon Tanzn wie de Botter ofs Brut, de Hauerei. Ond doaß doderbei de Eech barger de Oerschtn ond Letztn worn, doaß braucht wu nö orscht gsoit zo warn. Am liebstn hautn söch onneranner, weil do de Kräst gleichmäßger verteelt woarn. Doas goab näher Spoaß. Ock euer macht niemols mit, dr Bruno aus TLorzn- dors, dr KnörpS, vo dann sö ja oh soitn, a wiär nu cmo aus dr Oart gschloin. Ock a eenzges Ntol hott an dastwajgn an Riäd ghaln. „Mät euer» Nkutt ös goar nö su weit har. T8enn ener iveeß, doaß a stoark ös, Hot as INuttgsein böllg. W>enn ieey aber weeß, doaßch nö stoark gnung bien, sollch do oh no su oalbern sein, miär vo euch de Knochn brechn zo loassn?" Aber en Stölln toatö 'n Bruno ne wing worm, doaß 'n sein eegn Sipp sötte Zunoam wie dr seege Worzdorser goab. KnörpS hätt a'ch no gsoalln loassn. Doas ging os Ding, ser die a nischt könnt. Aber vo ivajgn seeg? Do koachts ön, denn a Eechbarger woar a nu emo oh. Ost toat a e stech salber nei- horchn, ob doaö, woas ha Klugheet hiß, nö am End doach ock Forcht woar. Aber a koam nö mitch es Rene. 's woar an sönstre, kahle Harbstnacht. Os emo wömmert an Gloack ofn Körchtorm. Storm, Storm! De Worzndorfer hopptn von Struhsäckn, ristn de Fauster us und gucktn naus. Do woar schonn dr ganze Himml an eenzge Riet. Dr Dach stuhl sog schonn aus wie a Gitter. De Zigln krachtn vollnos nonner. Ond de Boalkn, die iähr hunnert Juhr ahlt sein konntn, proasteltn ond knoalltn, wie se dr heeßc Rachn ver- schlingn wollt. A Funknrajn spriet dorch de Nacht. Ans dr Nacht woar Tag gwurn, aus dr Harbstkält Sommerhötz. Dr Kratschn brannt. Hoalbnacktc !Mentschn brölltn ivie örrsönng, slankiertn mitn Hänn röm ond sogn mit dersoatztn Angn os die rute Glut, vo dar Oarmutt ond Jälend koam. 's ganze Dors lifs zosoamm. Ond danno packt» oh Häad zu, zo drhahln, woas no zo derhahln ging, 's Woasser zöscht e de Glut. Manner rannt» mittnd dorchs Feuer. Ond wu de Gsoahr am grißtn woar, stelltn de Eechbarger iährn Moan. Aber 's Feuer sroaß wetter ond weiter. Ondn Mentschn blieb nischt iberg oas de Eistcht: Dohie ös oalls öinsonst. „Mei Jong!" Lauter wies Proassln ond Krachn bröllt an Motter dorchn ganzn Lärm. „Wm denn?" „Onn e dr hinnern Stub." Aber doas ganze Haus woar a brodlnder Hexnkessl. 's spie richtge Manern vo derstickndn, schwoarzbraun Rauch ond Ouoalm aus. Jeder sog ei, do goabs kee Dorchkomm. O de Eechbarger rnhrtnch nö. Os emo brölltn de Leut us. A Mentsch woar möttn a tie Hall gsprung. Eechbargersch Bruno! Os dr Ilkeng logs wie a Oalbdruck. Oall wischprtn 's ock leis minanner. Kenner gtrautch a lautes Wmhrt. Abers Feuer tobt wetter mit sen Krachn ond Proassln. Der gbeeßge Ouoalm stoach e de Lung. De Minutn wurdn zu anner Ebg- keet. Os emo goabs an Schrei aus Hunnertn von Hälsn. Bruno taumlt wieder möttn aus» Feuer raus, de Lodn versengt, 's Gstcht schwoarz greechert ond bluttg gstußn. Dr een Oarm hing o dr Seit wie tut ronner. A Boalkn worn os de Achsln kracht. A könnt kaum no gibsn. Dr annere Oarm hieltö labnde Kind. Dr Otn ging Bruno» wie an Doamps- moaschin. E senn Lung wihlt ömmer no dr Rauch ond Ouoalm. Aber leis wischpert a: „Ich bie doach nö aus dr Orrt gschloin." Danno sill a an Eechbarger ohnmächtg e de Oarm.