Volltext Seite (XML)
Handtichln Fransn. Doas wvar vurnahme. An Sunntge wurdn siche Frnnsnhandtichl zur Zierde nfs Ufnstängl ge- hang. Die Fransn ivnrdn geflnchtn und dvaß doas ne wie der nfging, wurd a Kiwtn drunder gemacht. Do derzu branchtn wer an Stricknoadl. Die Handtichl wvarn ver schieden brect. Je nv der Breete mußte ees 10 bis 15 Dicht knippn. Wenn ees ganz fix de Finger schmecß. So knnnte a Dicht a 20—80 Mi», fertg sen, doas wvarn alsu su gegen 4—6 Stundn Oarbeet. Ees durfte aber »e derbei ufguckn. Mit der Schwaster inachtn mer do im de Wette, oder wvar ees vck alleene, dv gings mitn Seeger. Ees wullte dv v garn nv a bisst rausgiehn. Durt woartetcn doch schunc de Koamcroadn, sie gucktn o amoal zun Fanster nei und winktn. Dv mußtn abn de Finger mit der Stricknoadl nv fixer fliegn. Ja nnd wvas gvabs Luhn fer su a Hand tichl, v dann ees ane hoalbe Stunde varbeetn mußte? 3 Pfenge. De ganze Stunde bruchte 6 Pfenge. Aber vn uns beedn koamn doch 50—60 Pfenge zun Waberluhne fern Tag derzu. De Hälfte vun Verdienste durftn wir behaln. Dvas Geld koam uf de Spvarkoasse. Branchtn mer aber an Oa- zug vder a Pvar Stiefeln, doa mußtn mer aber wieder vun Derspoartn de Hälfte des Preises derzu gan. Do noahm'ch ees schune vu falber macht, dvaß de Sachen raicht lange hieltn. Jech hätte ni könn nfs Seminoar giehn, wenn'ch ne nv mener Schulzeit schune su vill gespoart hoatte, doaß'ch de irschtn zwee Juhre falber bezoahln knnnte. Freilich fer irgendwelche Noaschcreien blieb uischt ibrig, und Schukelode hoan mer kaum gekannt, 's langte htchstens amval zu an Stickl Seefenzucker, dann mer fer 2 Pfenge bei der Kanditern hulten und a dann es lange zntschn knnnte. 's ging o fünft ne geroade stvatlch zu. Frih gvabs Mahlsuppe, dvaß mer soat wurdn, wurd Brut neigcbrockt. Dvaß se a bissl fettger wurd, toat de Mutter nv a Sticke Butter nei. A de Schule krigt mer ane urndtliche dicke Schnitte Brut mit. Wenn die der Voatr schmeerte, do sahg es uischt vu der Butter, dar kroatzte se su rei, bei der Mutter woarsch besser. Aber 's wvar uns mvauchmoal gvar ne irscht lieb, wenn vill druf wvar, dernv nämlich, wenn de Butter gelln toat und su gebeßg schmückte. Doas koam gvar moanchmoal vier, wenn sich de Mutter ufn Liebschn Moarchte biese Butter hvatte ufhängn lussn, die se dernv ni a de Loite verkeefn kuunte. Zu Mittge gvabs eegentlich de ganze Wuche Abern! Derzu gvabs Butter. Moanchmoal wurd an Tiegel a Sticke braune gemacht. Doamits fer oalle 5 reechte, gnß der Voatr an Schwupps Kaffee nei, dvaß 's braune blieb. Dernv tunkte jeds sei Abernstickl a die Tnnke. Oder 's wurd Braiglsalz gemacht. Do ivnrd Jnselt ausgelussn und Mahl neigeriihrt. Oder 's wurd ane Zwibbel gebrvatn. Do hielt aber der Voatr gvar strenge drnf, dvaß ben Eitunken a der Aberne kccne Zwibbel häng blieb. Wullte ees ane Zwibbel hoan, do durfte ne eigetunkt ward». Moanchmoal hulte de Mutter an Harch. Freilich wurdn de Stickl ne grüß, wenn fimfe dervvn assn mußtn. An Fretge hulte de Mutter >6 Pftuid Rindfleesch und kochte Reis derzu. Oabends gvabs ane Butterschnitte mit Qnvark derzn vder Wvassersnppe oder nv amoal Abern. Wurscht koam vck an Sunntge Oabend ufn Tisch. Dv wurd fer an Neugruschn gehult und uf fimfe verteelt. Dvas Nadl, »was mer dv krigtn, hoan mer uns immer bis zun letzt» Bissn ufgehvbn. An Sunntge gvabs zu Mittge Nudel» mit Rindfleesch vder Brvatwnrscht vder Abcrn- ma»ke mit Rindfleesch. An Feiertagen gvabs Schweine- brvatn. 's Schinnste vun Sunntge woar, dvaß mer do frih Sammeln kriegtn. A Knchn dnchte niemand, dann gvabs vck zu Festzciten. Freilich 's Kuchnbackn, dvas woar wvas Feines. Unsre Mutter machte 'n Tecg falber. Wenn mer Rnsinten lasn mußtn, mußt» wer derzn pfeifn. Woars Hefesteckl gesoatzt, dv guckte dernv volles vuller Nvischierde, obs o ging. Wvar der Teeg eigernhrt, do hättn mer meg» ufn Zinnspitzn giehn, dvaß a ja ne derschüttert wurd. Wvar a richtg gegang, wnrd a uf de Bleche getriebn, raicht hibsch dicke, dvaß es dernv ben Assn 's Maul richtg uf- retßn mußte, 's goab gewehnlich Zucker-, Strüßel- und Kasekuchn. Der letzte is mer hoite nv der liebste, bei uns a Pirne aber kennt mer dann ne, und dv muß'ch abn a de Eibe zu mener Schwaster foahrn, wenn'ch miech do drva wieder amoal soat assn will. Die brengtn aber v hoite nv fein, tut o mteher Käse drnf oals sech meine Mutter. Mir hvattn falber su an kleenen Backufn, do ging vck immer e Knchn nfs moal nei, nnd dar mußte rimgeleiert ward», dvaß a ue uf der enen Seite oabrannte. 's woar a ziem liches Gemahre, und mir hoanns dernv wieder sein ge- lvassn und sen zun Bäckn gegang. Ja, wenn ees su znrickedcnkt, do kimmts en zun Be wußtsein, wie spvarsvam nnd bescheedn, aber dvch o wie zufrieden mir gelabt hvan. 's wnrd aber a jeder Pfeng zweemval tmgedräht, eb a ausgegan wurd, 's mußte ge- spvart warön und Grnschn koam zu Gruschn. Mir drei Kinder sen gesund gewast, su lange ich denken kvann. Hich- stens krigt mersch amval air Hoals oder hvattn Hustn. Dv gvabs im Hoals a Butterpfloästr oder an eiskahln Jm- schlag. Eemoal hoatt'ch o sihre 'n Hustn. Dv mußt'ch fer 3 Pfenge Sirup Hulu. Dar wurd mit Woasser gekocht. Doas Zoig schmückte freilich gut, und do mußt'ch mer meeglichste Mihe gan, dvaß dar Hustn vck iher schlimmer oals besser wurd. Wie aber de Mutter soite: na, doas Mittl hilft o ne, do mnßt'ch's doch langstn besser wardn lussn. Aber 's goab kce Sirupwvasser mih, und dv mußte abn der Hustn verschwinn. Mit der Kleedche woarsch o su wie mitn Assn. Ver der Schulzeit gvabs Tirlhvsn, die wurdn hin rundergeknebbt. 's jungenhoafte Jhrgefielc sag, sc su zeitg wie meeglich lus zu ward», denn war se nv oaziehn mußte, wurd vu daun andern bese ufgezoin. Wenn mer a de Schule ging, dv kriegt mer lange Hosn nnd wvarn stulz. Ufn Giersch- durfer Schißn wurdn a ener Schusterbude a Paar rind- laderne Schoaftstiefeln gekooft. Wenn die Balger nmß wurdn, wurdn se sn hvarte, doaß'ch ener Zinn und Knichl ufrieb. An Summer ging mer boarvßg, dv braucht ;ner keene Stiefeln, an Winter aber zugn mer de Bratlloatschn o. Vun Schlusser ließ» mer uns zwee Drähte druf machn, dvas wvar dernv su gut wie Schlittschuhe. Kragen und Schlips wurd durchs Hoakstichl dersvatzt, ufn Kupp goabs ane Mütze. Wurdn Hosn und Jackn zu kleene, do wurdn se vern Bruder nfgehnbn, bis dar neigewachsn woar. Ele gant woar die Gvardervbe wirklich ne, aber sie hielt lange. Wenn mer amoal unzufrieden woarn, do soite der Voatr kurz: mir sen oarme Loite. Meine Eltern hvan sichs a ihrn Labn wirklich sauer warn lussn. Nabn der Waberei tricbn se nv an kleenen Bntterhandel. Jeden Durschg lief meine Mutter, wenns ne goar zu kalt woar, a de Liebe ufn Buttermoarcht. Wenn Ferchen woarn, dv durst mer o amoal mitgihn. Aber de Handtichl mußtn dv vurneweg schune mttgeknippt wardn. Frih ^4 gings über de Kupperschäuke und durch die langn Cnnnerschdurfe a de Liebe. Durt goabs fer an Sechser a Kännel Koffee. Uf der Strvaße standn a langer Zeile de Bauerweibcr mit Butter und Gern und Reibekäse. Im die wvar zun Feiertagen a richtges Gereiße. Mir mußtn ben Kurve stiehn bleibu, hvattn alsu vu der ganzen Ge schichte eegentlich goar uischt wedöer. Und doch frätn vier uns vallemoal ganz imbändg, wenn mer mit durftn. Zu Mittge wurd fer an Neugruschn a der Goarkiche a Taller Genuese mit an Sticke Fleesch gegassn, nnd dernv gings wieder heem. Do hieß es aber tichtg an Zwceradergcn ziehn und schieb», denn hcemszu gings immer barg o. Iber de Steene durst mer o ne rumpeln, sunst gingn de Eer azwä. Hundemide koam mer heem, aber mir hvattn a dann Tage doch ne zu knippn gebraucht.