Volltext Seite (XML)
Der Amerikanerfimmel. Oberlausitzer Dialekt-Schwank in 3 Aufzügen 4f von Rich a rd Blasius. Nachdruck und Rollenausschreiben verboten. — Aufführungsrecht ist nur zu erhalten vom The s pis-Vertrieb, Schandau. (Fortsetzung) Gustav (liest): Doch wü müch rättn.... Knick: Nee, nee, nö lasn, auswend'g! Gustav: Doas zieht nö. Lina: Doas koan'ch doach kee Mentsch merkn. Gustav: Do hält derr Schiller schonn deutsch schreim missn. Lina: Jawohl, ond ne su an Sprach, wu wer löst ond nö weeß, woas mer löst. Knick: Oaffn sedder. Kee Inschenjum hoater. Aber iech foi: „auswend'g mutz giehn." Gustav: 's zieht o, wemmer ock riädn koan, wie en derr Schnoabl gwachsn ös. Lina: Jawohl, ond nö su gschwolln wie derr Herr Schiller. Gustav: Sonst kriggt mer am End falber an gschwollne Zung. K n i ck (wütend): Do plerrt a drei Teiflsnoam, woaser wollt! Aber lus giehts! Fleck, an ömbendgn Dorscht hoa'ch. Fleck: Dan host e dan letzten Tagn ömmer ghoat. Knick: Doas macht abn die önnere Hötz do drubn. Wetzt, a Bier os die Hötz, doas gibt Doanlps, ond Doampf gibt Inschenjum. Ond dan koanch brauchn, wuch ötz o no englsch larn muß. Ja, Fleck, derr Schulmeester Hot doach rajcht ghoat. Fleck: Iech brengs glei. (Ab ins Haus.) Knick: Ond lus giehts! Mentwajgn redt vo Stieslwichs ond Sandpoapier. Egoal, die Herrn Amerikaner (entblößt den Kops) verstiehn ja doach kee Deutsch. Gustav (bindet sich das Tuch wieder UNI): Wie soll ich denn nu das Schnopptichl loskriegn, woas ich mir um den Kopp gwirgt hab? Knick (verwundert): Woas? Gustav: Nu ösn doas woas annersch, oas wenn derr Herr Schiller soit: Doch wü dü Schlünge leesn, du üch mür töricht selbst ums Haupt getagt? Knick (verzweifelt): So a Mondkoalb, su a Heuochs. — Aber mentwajgn! Aber Bewegung derzu e de Hand, su, su, doas hecht mer schestikulieren. Gustav (nachahmend): Iech schestukulier ja schonn. Lina (pathetisch): Do reiß doach doas Tichl ronner ond fiel dich uf das Fleckl, wu du hinghörst! Gustav: Ieeses, de Trumpet sahlt. (Ahmt Trompetentöne nach) Tututu. Lina (wie oben): Du, Rudenz, wir missn uns dinne machn. De Jäger komm. Se kämpfn fersch Vaterland, brauchst dch nö zu fertn. Mer sein frei. Gustav: Fertig. Knick (wütend): Liiii. — Ond iberhaupt, Taffl, war Hot do zo soin „fertig". Kee Mentsch Hot zo soin „fertig". Wenn iech war soin „fertig", dano ös fertig. — Fertig! (Ab ins Haus.) Lina: Taffl, iech gleeb, du böst a gburner Schauspieler. Gustav (mißtrauisch): Sooo? Lina: Wenn du su soist: „Freilein, endlch find ich dich alleene", oach, doas zieht su dorch ond dorch. Ond danno, wenn d' ömmer vo derr grußn Lieb riädn tust. Gustav: Gieh ock! Wemmer su e derr Koamedch ömmer vo derr Lieb riädn ond derbei die schinn Schnopp tichl zerreiß« muß, do kriggt mer de Lieb soat bis ubn nus. (Ab ins Haus.) Lina: Su a Onslot! Orscht Hot a mer kaum Ruh glossn, ond ötz ösn sei Schnopptichl lieber oas iech. (Ab ins Haus.) (Der Vagabund klettert über den Zaun links.) 3. Auftritt. Vagabund. Vagabund (schleicht zum Tisch und nimmt deu Anzug an sich): Was is denn da drin? Aha, eine Kluft. Dufte Sache. Da habe ich ja was Feines ausgebaldoweri. Den Walmusch, die Weitlinge und die Kreuzspinne an die Knochen gezogen, und kein Deckel, kein Putz, kein Spieß getraut sich an mich. Schwein muß so ein alter Kunde haben. (Knick und Fleck kommen aus dem Hause.) Verflucht und zugenäht, jetzt wirds heiß. (Versteckt sich.) 4. Auftritt. Vagabund, Fleck, Kn ick,,dann Gustav. Knick: Also verlaß dch druf, komm tun tunse, die Herrn Amerikaner, tutsicher, 's koan derr poassiern, du trötst ausn Haus, hola, do sötzt war oan Lösch, de Been ibern hoalbn Tiesch gestrackt. Fleck: Nu hiel aber d' Loft oa! Knick: Iei, ja, su machns de Herrn Amerikaner. Doas ös echt amerikanerisch. Du soist nischt, ha soit nischt. — Du soist „gun Tag". - „Gun Morning" soit a. Iuhuuuu, do ös poassiert. A Amerikaner ös. Fleck: Knick, du böst a ganzer Karl. Knick: Ja, derrSpirizjus! Aber doaß d mer keen anner Leut nömst. Fleck: Iech denk nö droa. Iech hoa doach ötz die Tag schonn oalls en „rutn Ochsn" gschickt. Be miär ös oalls liär. Kni ck: Fleck, du böst kee Dommer. Fleck (lachend): Ja, derrSpirizjus! — Aber wu host'n men Oazug? Knick: Ja, wu denn? Dorthie hoatchn gleet. Fleck: Derr Gustav wördn mit reignomm hoan. (Rust.) Taffl! Gustav (Kommt aus dem Hause): Woas ösn? Fleck: Wu hoftn men Oozug hiegton? Gustav (für sich): Iech, Oazug? Hm, am End hotn de Lina reigschoafft. (Laut.) De Lina... Fleck: Schonn gutt! Otz tust mein Sonntgstiefln schien putzn! Gustav (im Abgehen): Stehwart, Hausgspenst, Koa- medchnspieler, 's ös vill fer zwee Händ, iberhaupt wemmer o no schestukulieren soll, aber de Dollarer, de Dollarer! (Fritz kommt durchs Tor.) 5. Auftritt. Fleck. Knick. Fritz. Fritz: Gun Tag, besoam! Herr Fleck, schien hoan S'es doas letzte Mol ne mit mer gmacht. Aber iech muß doach namo wiederkomm'n. Knick (leise zu Fleck): De Konkurrenz kömmt spioniern. Fleck: Iech warsch o doas mol ne besser machn: Fritz: Ja, Herr Fleck, woas ösn egntlch e Sie gsoahrn? Keen Fremde nahm Se ne uf. Oall schickn Se fort. Miär hoan 's ganze Haus vuhl bis of zwee ganz kleen Stibl. Herr Fleck, Sie leid'n oa anner fixn Idee. Fleck: Nu war iech derr glei zo anner Fixigkeet verhalf». Fritz: Iech war schonn vo alleen giehn, ock nö iher, bis 'ch gsoit hoa, woasch soin will. Gleebn Se mer doach, 's ös Onsönn mit dann Amerikanern. Do kömmt o ne enner har.