iS4 &1SCVRSVS D6 lofophorum: Argumenta abauEloritaie humana etiam affirmative defuMpta , non efje mtms vera, qualis igitur tandem snW erit negativorum i Me-Chnfle nuda. i $. Jam, quod concernit noftrum quajfitum de^- ipva!)x> judicamus hicng/<nv Hieronymianam, omni- noconfonam efle veritati jdnm arbitratur hoc vo cabulum magis Syrum, quam Hebraeum effii. 16. Sunt a. du® diffindi? di&iones incodiceGrmca* nico conjund^. fed inSyriaca noftra verflone.divif? per lil ^“0^? I’- 1 ' 1 ? h* e- Dominus venit. 17. Hujus locutionis enucleacion-emolimexpofui inLexicomeoSyriacOjCxcomrnonefadioneBiblio- rum T CQm^ll.hifcc. Esi bac extrema anathemati-, firmu- la, qt:d peccator ,jine uda (pe ventet,Chriflt judicis condemna tioni addicebatur, quod alias Thalmudifla vocant fc$ J*VC tD diblione comporta, ex domine (nomine aut e hoc in- telligunt alias Dst nomen rV^Ti' ,quodillis Impe* rativo veni, ex pr4terito venit.. 18- Ec fic illo Anathemate Ecclefia docuit, f« omni bus officii fui partibus,erga virum iftinsmodiinobe- diencero,perfun&um efle;& ab co deinccps,confilio comunijabftinere.eumqjDfti judicio atqjadventuij ut deplorat? inter homines fpei,permitcere.H?c ibi. 19, Qui vero aliorum legionem per Maharam-j mocha(qualis etiam eft B noftriLutheri)cognofcc- requoqjdifcupit, isadeat fontes Hebraeos, quibur* tTH, ex Radice enn decertatus elf >anathama five^ excommunicationem & defolationem, tyiO vero mortem denotat. 20. Eo icaq; innuere voluerunt>quod Ecclefia vera homines iffiusmodi^i^V*; morti folcat devovere, fiqitocosmancipare. ' Qu*-