Volltext Seite (XML)
fi &1SCV RSVS DB fqeminxo adje&ivo vile, vilis, difcernatun,.' 99. *♦ In his monofyllabicis Fol, Col,Mol, Sol, mutatur inll, hoc pa&o: Fou,Cou,Mou,Sou. 100. Huc refer di&ionem dipbthongam SaouI, fetur, quam itidem,pronunciamus per fou. IOT. Quiefcens eft, ubipracedicillud diphthon- gusEI, EU, vel AU, &fequiturX vclT.uc: Miculx, cculx, vcult, aultre, Efpeaulcre /pelta.,, M. 10*. M fonum habet genuinum vel adulteri- nunij. 103. Genuinum, ab initio, cujus fonus compref- fis labiis editur, ut: Moulin, miroir. 104. Adulterinum, fyllabam finiens vel in me dio dicionis,vel in fine convenit cum N, ut; tempo- rei nom, q. d, tanporel non. N. 105. N mobile eft,& immobile^ 106. Mobile, fono vel proprio, vel adulterino. 107. Sono proprio ’• in principio di&ionis, ucj ne pas. *• In fine di&ionis proprio quidem,fedmollio* ri paulifpcreft efferendum,ut: mon pere. Obfervatio. i ©8. N finale in oratione nondiflin£la,fequentt Vocali,adhatret di&ioni fequenti, ut; omenapar- lc, mihi quid de illa re diftum eft. 109. Quod ita effertur, ac fi eflctfcriptum omen- na parle, pro eo, quod Farifienfium vulgus pronun tiat On me na parle. 110. Adulterino, intra ipfam diftionem A» vel ultimam di&ionis fyllabam incipiens, f*pc fonum quen-