70 Caput X. Haec eft rado Ariftotelica,qua docet» Curlien cum hepate fanguificcr ? Quia , in- qu’t, fanguinea funt. 11T. Cenformatiolienis, tam fimilis hepa ti, ut.Gal.ipfe 4-uf part. 7. appellet ejus c#- ttcty&iov. Agens enim de ventriculo^ cui Natura circumpofuerit duo vifcera, hepar & lienem, neque magnitudine aequalia, neq; di gnitate paria, Majori inquit & principaliori majorem fimul& honoratiorem locum tri buit, dextraq,- locavit parte: alterum, quod eftejusvelutic^&ceyftov, fimftris ventriculi partibus protendit. Ubi t 0 cMuayHov e (Te vertendum, non Expurgatorium, vt vertit Calaber, convincit particula odw Praeterea confentiunc do«5ti viri, effe ex Timaeo Platonis, ubi picinus ita vertit. Et quia hcic etiam fenlus non permit tit aliud, cur haeremus ? Huc faciunt verb3 Gal 6. Loc. aff, u Lienem plurima habere cum hepite commu nia, quo fiat, quod differant fecundum ma gis & minus. Siigiturlien cft hepar minus: Cur non fit ejus c/x.u.ayeiov, ejus imago. Et cKuay&ov quid aliud eft, quam vs6o> vira?, ut Ariftoceii vocari dixi liipra ? quippe cujus c*7oVa>|tte6£ oxrlpfcuywftit, eft, ut Bu dae us verrit. Pertinet autem fimilitudo confirmatio» nis