Na šwjerče přińdźe strćženje Wo přichod wozymski; Duž k mrowjam ćahnu do dwora A jedyn piskać poćina: „0 naše sotry najlubše, Wam powĕsć nowu dam, Zo w swĕće zhromadnje wšo je* Nĕtk knjez a zakoń sam; Duž wurunajmy so tež my A dźĕlmy kubła bratrowscy.“ Pysk čorny mrowje zbĕhachu A dźachu: „„To by šło. Praj, w kotrym kraju, kućiku Je waše kubleško? A nimaće-li nuknicow, Kak wjele maće tysacow?““ „Tak rozymić so njesmĕ to“, Swjerč barbi škrĕčicy, „W tym času wjele swojeho My hišće nimamy, We hłowje pak a w rukomaj Naš kapital a kubło staj.“ „„0 bjezkholowcy!““ wołachu Wšĕ mrowje smĕjicy, recens.: Zo kommunismus w swĕće je.