-f-* 37. Zapowjedźena prostwa. (Časopis Mać. Serbsk. 1856, 12.) ’!)p e runych wobćežnosćow a wšelabich podćišćenjow dla přińdže dźĕlba mjeńšich štyrinohakow krala lawa wo pomoc a poldženje prosyć. Wušikna liška bĕ wot nich za rĕĕnika před kralom wuzwolena a rĕĕeše jara mćcnje a dušnje. „Wao dobre“, wotmołwi kral, „ale ze wšĕm prawom dwĕluju na wĕrnosći a prawdźe wašeje wĕcy, moji lubi, nic was skćržbnikow, ale wašeho zastupjerja dla, kotrehož lestnej hubje je ćim mjenje wĕrić, ĕim lĕpje rĕĕi. Duž dźiće a dajće mi pokoj, doniž njezmĕju druhe dopo- kazma.“ Chceš być derje zastupany, Hladaj, štć će podpjera, Jebak znaty, přewołany Wĕc najlĕpšu rozkida; Z wopluskom ždyn jeho mjena Je tež twoja prawda křćena. jemdry a wćlny woł rozbodźe w lĕsu mrowišćo a smĕješe so tyšnym mrowjam, kotrychž wjelo při tym skćn- cowa. Mrowje hrožachu z wjećenjom, a to bĕ wołej hakle nimo mĕry smĕšne. Bćrzy na to přińdźe tam liška k roz- bodźenemu mrowišću; mrowje skoržachu jej swoju křiwdu, namołwjachu ju na wjećenje a wuradźichu je hromadźe. Jako nĕtko woł zaso do łĕsa na pastwu přiridźe, bĕše tam tež liška, skakaše před nim k lubu ĕinicy a hanješe jeho, kaž najlĕpje wĕdźeše. Woł roznjemdrjeny pušći so za nje- přećelnicu, ta pak ćĕrješe prosty puć do blizkich tonidłow. We sleposći swojeho hnĕwa njepytny woł swćj strach prjedy, hač so tam přepadny, a čim b6le so prćcowaše wulĕzć, ćim (Wokoło 1856.) .... ^ 38. Křiwda a wjećenje, (Časopis Mać. Serb. 1856, 12.)