Volltext Seite (XML)
416 *-t H* ^ prćcujn, a potom ze mnu dzĕlić? 11 — „,|Ty m je niĕo prawe a h6dne nawučić njem6ĕ.eš““, rjekny šwjerč, „„a ja tež z cyfa a zewšĕm wo twoju wĕc a twoje dźĕło njerodźu!““ Na to praji inrowja: „0 ty leni ludako, jako be ty lił6dny a zmjerzły, rĕčeše ty hinak; ty sy jedyn wot tych, kiž wšo m6žne chcedźa, jenož nic dźĕłać; kiž maju same zadźĕwki a wurĕĕe, dokelž žaneje dobreje wole nimaju, a lidyž nikoho ze žanej wurĕĕu wjacy zamolić njem6ža, lianja a zacpja to, štož bychu wšak zdobnje činić dyrbjeli." Njeje tajkich šwjerčow tež nĕšto mjez čłowjekami? Hlej, wo šwjerču je tudy rĕčane, čłowjek pak je mĕnjeny. (Wokoło 1842.) $ 25. Kokoš a jeja. (Tydź. Now. 1843, 04.) i^rjćda jejow, na kotrychž pata sydaše, zwadźi so, jako 'bĕ z nich zlĕzła, w hnĕzdźe nĕhdy mjez sobu, dokelž so sp6dnym zdaše, zo su wot zwjeřšnych bjez potrjeby ćišćane a wobćežowane. Wone počachu so přewalo- wać, so storkać a bić, hač bĕchu so wšitke naraniłe abo rozbiłe. Jako nĕtk pata zaso na hnĕzdo přińdźe, poča wona žałosćić a swarić. Jene jejo pak, kiž bĕ so při tej bitwje wukuliło, rjekny: „0 ty naša maćeřka, nježaruj a njeswař našu njemudrosć, přetož hdy by ty lĕpje za nami hladała a tak husto a dołho z hnĕzda njezbĕhowała, njeby so tajke njezbože wĕsće stało!“ — R6dne kedźbo- wanie wobara njezbožu a zalutuje žałosć. J (Wokoło 1843.) * 26. Mjedwjedź, wjelk, liška a sornik. (Tydź. Now. 1843, 139.) JMjedwjedź a wjelk bĕštaj so zwadźiłoj a chcyštaj teho dla sam a sam na so hić. Liška dyrbješe swĕdčić a wu- p6znać, št6 je dobył abo přĕlirał. "Wšitcy třo bĕžachu na , — **4