-ř~ 412 -f- **S - - ł žonu jara wulcyšnje wadźu, duž sym jeje a mdj rozym do j tuteho mĕcha tyknywiśi zawjazal anjesu j6n won ćisnyć.““ — ,,0 mćj luhy“, rjckny swjaty Jan, „wr6ć so zaso nutř, sadź waju rozym z mĕcha won, wzmitaj kćždy swćj dźĕl zaso k sehi a potom ztykaj waju wobeju zřohy a njekhmanosće do tcho mĕcha a tc ćisń won“. — „„Z telio budźe sćežka što““, rjekny muž k swjatemu Janej, „„dokelž to wso do jeneho mĕcha nutř njepćńdźe a tak dolho njejsmoj za- wĕsće přez jene, zo bychmoj te šepjerjawe zřoby a njekhma- nosće do wjacy mĕchow ztykařoj; zawostanje-li pak što wot naju njewućisnjene, hlej, tehdy wĕš, zo jedyn ĕert druheho přeco zaso nutř wořa. (Wokoło i842.) * 20. Kuntworje. , (Tydź. Now. 1842, 11.) ' T ipwĕ kuntworje lĕtaštcj wjeĕor prĕki a po dlu po woknowej škleńcy, přez kotruž we jstwje jasnu swĕcu wi- dźeštej a žadaštej sebi wulcyšnje jara do jstwy a k rjanej swĕcy přińć. Po khwili pak wotewri nĕcht6 to wokno, wonej namakaštej tež hnydom woĕinjeny kukaĕk a lećeštej w runej mĕrje do swĕcy, w kotrejž pak sebi swoje křidřa spalištej. Dele padnywši počeštej žařosćić: „0 m6j břaznaj, o m6j najhubjeńšej stworjeni! Štož mĕjachmoj prjedy za swoje wĕste wjesele a zbože, to je nĕtko naju najwjetše njezbože!‘ Takle by nĕkotry zakrasnjeny kr6ć čřowjek do swo- jeho njezboža zabĕžař, hdy by B6h luby Knjez jeho pr6- stwy wusřyšař abo jemu poradźenje teho dař, štož z wjele pr6cu pyta a čini. (WokoJo 1842.) 21. Škowrončk a pocpula. (Tydź. Now. 1842, 27.) ^kowrončk a pocpula mĕještaj zwadu mjez sobu, a l§ sudnik bĕ kokula. Ta da škowrončkej najprjedy před so *-S —