-ł- 405 4. Wosoł a kruwa. „^red jow! preč jow! u přibĕža smorčo wosoł na ki’uwu, kiž bĕĕe sebi na pastwisću homulku tuĕneje trawy nadešła. „Preĕ jow!“ smorčešc wćn na nju; „mćj knjez dźe za mnu a chce so runje tu, hdźež ty jĕš, do mjehkeho lehnyć“. — „„To ty lžeš““, wotmołwi kruwa, „„zeehce-li twćj knjez na mjehkim ležeć, njezechce jow přišedši mi trawu polĕhać.““ — „A nimo teho“, poča wosol zaso, „mćj knjez je mi tule trawu za moju słužbu připokazał.“ — „„To ty zaso łžeš““, rjekny kruwa; „„twćj knjez dyrbjał šelma być, hdy by tebje ze swojeho njezežiwił, ale mje přikrćtšił, hdyž ty jemu słužbu ĕiniš““- Z tym wotehna wona w6sła wot sebje. (1828.) * 5. Woł a liška. ' JK) ^W^oł wuhlada nĕhdy na łucy lišku a poča hnydom na nju ruć: „Hejda liška, čakaj wšak!“ Liška jeho doĕaka a woł prošeše ju, zo by jako jara mudre zwĕrjo jeho tež mu- drosć wučiła. „K temu słuša najprjedy, zo so tak spĕšnje suwaš a tułaš, wobroćeš a skaĕeš kaž ja“, dźeše liška a poča jemu to rozpokazować; woł pak to po njej činješe. „Psej skobano! woł je kołwrćtny a wš6n njemdry! 1 ' počachu nĕ- kotři burjo nazdala wołać a bĕžachu na woła. Liška so miny; woł pak bu dosahnjeny, zespinany a pomału domoj dowjedźeny. Doma dosta na mĕsće lĕkařstwo přez kołwrćt- nosć a to tak dołho, doniž kćždy njewidźeše, zo hinaši njeje, hač je hdy prjedy był. ' ( 1828 -> '& 6. Ław a mjedwjedź. {Jj^aw a mjedwjedź zeńdźeštaj so w lĕsu, a mjez tym a tamnym rjekny law k mjedwjedźej: „M6j smćj dźĕ tola najsylnišej na zemi.“ — „„To njejsmćj, čłowjek je sylniši““, wotmołwi mjedwjedź. „Pokaž mi čłowjekow, to chcył ja