390 — jtHj « B 7. Kak wselaka jo wořaiica: „Na zad! na zad!“ a ,,do prčdka!“ A hdyž so prawje při swĕtli Tu přiĕiń wšelka rozpomni, To kćždy pleće prawizna, Kiž jom’ najlĕpje posiuža. 8. Kaž njewrććiš rćj kuntworow, By polsta jich tež zahił, Tak njenawućiš hlupakow, A byrnjež hy jich nahił; Hdźež čłowjek nima rozyma, (_Tež heja ničo njepomha. 9. Kiž nochcedz'a tak prawje łžeć A powjetšeć a překhwaleć, Po zastarsku swĕt mĕrja; Maš wjetšu abo mjeńšu łžu, Na dohre zbože połojcu Tak aho tak ći wĕrja. 10. Kćždy dźeń kermuša Jo wĕBia khorosć a wostuda! Zlĕ, hubjenje je na swĕći, Hdyž rozym knjejstwo zhuhi, Hdyž pjasć a hrćń wšo wobknjoži A kćždy swćj rćžk trubi! 11. Khudy, nuzny, wobzajaty Bohatemu bojosć jo; Radšo widźi jeho pjaty, JDyžli jeho wobličo. 12. „Lubosć njebudź falšna“, praji Božo słowo; — čeho dla? Dokelž jich tak wjele haji Judašowske zmyslenja, Noša na jazyku mĕd, Ale we wutrobje jĕd! • I — MK