i *t 3t2 hž- ->* • I Mejowy spĕw. AUes nen macht der Mai. \ Zeleny přeńdźemy ; Wosrĕdk a łiaj kćĕjaty, Po zymje w lĕsu je , Pyšne žiwjenje; ; W klilńdku ždrło slĕborne ź Wulkim, małym pluskoce, ! Zahł’kojta mošina ( Mjelike sydło da. Tam a tu, hdźež tež du, Wšudźe dźiwy widźeć su, Młńdneje rjanosće Wšo so zraduje, A ta stwćrba kćĕjata Ćĕło z dušu wožiwja, Nowe wšo hiba so Z meju wocućo! (1865.) M Polnj maišal. (Łnžičan 1865, 84.) Was blasen die Trompeten? Husaren heraus! fto duja te trompety? huzarojo won! Tam pdlny maršal jĕcha ze šumjenjom won; Wńn jĕcha tak žiwy, — leć, koniko, leć — Wćn zwija tak wńtry swćj błyšćaty mječ: Juchhaj rasasa! wĕtr Pruskich tu ma, Lud pruski je wjes’ły a woła: Hura! O hlajće jom’ do wćčka, kak zazybola, Snřhbĕłe włosy, lilujće, kak zejlirawaja! ijsftowe wšo hiba so Z rjanej meju wocućo. Pńjće dha do pola, Šćipać wonješka; Słdnčko miłe zaswĕći, Polo, haj so zyboli, Ptačata spĕwaja, Hač wšĕ lĕsy rža.