-f 359 !* >K*f i Wyše hwĕzdow krasny jasny tr6n nĕtk ma, Skići přećelny nam dary, Je tyeh swojich škit a mzda. Njebćjće so! — PřiwoJa tćn ryćeř nam, Ja bĕch morwy, nĕtk sym žiwy, Žiwjenje tež sluša wam. 0 wy rowy, smjertnych dźĕći strachota, Wašu ćĕmnosć přeswĕtluje Dawar wĕĕnoh’ žiwjenja. Z rowa stanyć — stanyć haj tež budu ja, Widźeć budu stanjeneho, Kiž mćj row tež wotewrja. (MSro 1857.) nopow ibudźić “'“ v , “—' —•> i Ty jeno kryć mje dyrbiš, , Přez wĕru k wohladanju, Hač m6j Knjez woła mje. ; Přez křiž so k swĕtłu dźe. w (Wok. 1860.) m Na jutrowničku. (Pjekarjowe eulske spĕwy II., 15.) Mein Heiland ist erstanden. Nrtn rowa wonušćił; 5 fřez poia zemrjetycn, Mje njemćžeš wjac’ trašić, Ty tłaće rowowe; j My z dowĕru smy žiwi, > W6n sam smjerć přikaže! Zymy přikhad. (Pjekarjowe šulske spĕwy I., 17.) A, a, a, der Winter der ist da. nam K nam zyma přikhadźa! Lĕće, nazymje je zašło, Bĕłoh’ snĕha je nam našło. 1-)«