Kćĕj, Bjesada, dale njech krasni Bćh tebje, kaž banian-štom, A wobličo Musow njech jasni So nad tobu z lubowanjom! Moj přewod lubemu předelej Jćrdanej při jeho přesydlenju do Popojc 1. winowca 1872. Za wužitk sw6j a kralestwo: Ty winicariš! to će debi A woli Božej lubi so; Duž bibliju* ći podam sobu, Wšĕch ludow paedagogiku, Tćn dosahacy šac dźi z tobu, Z tym hoj ty ludej Božemu. Swĕt cyły tćn šac wobohaća, Waĕch pismow krćna wostanje, Je swĕtła zdźeržk a mudri płaća Cło khwalby jemu najwyšše; Wĕĕ druhe swĕtne błyskotnosće, Ministeri a kralojo, Šik, mudrosć, brćń a naše kosće Su khuda mćc jom’ poruno. Šac tćn a studźeń zdźĕłanosće Ty stajnje zdźeržuj wotkrytej, Z tej’ krjep, zo Boži ĕłowjek rosće, A duch a wĕra prochno njej’; * Mjenujoy delnjołužisku serbsku, Popojeke serbeke šulske dźĕci (Časopis M. S. 1872, 53.) wĕt swojich ludźi woćehń sebi maja dotsl jenož nĕmsku bibliju. Přisp. basnika.