—300 — —-— t ! Bjez poroka ateješe j Prjćdk ty domej swojom’, ! Wao bĕ prjedy wjesełe, j Nĕtk je zrudnosć wĕudźom. Trošt pak rjany wostanje: Zas’ so widźeć w njebju, Hdźež je wĕĕne wjesele Tam při Božim trćnu. Ty nĕtk kĕrluš zaspĕwaš, Bohu khwalbu daš ty, Z jandźelemi radosć maš, i To trošt za nas rjany. ( \ Nam pak, kiž tu wostachmy, : Daj we wĕrje khodźić, ' Zo so mćhli jćnu my Z nimi tež tam wodźić. (1864.) -3* Powitanje knjeza kantora Jurka do Łaza, 1. hapryla 1864. (Serbske Now. 1864, 207.) Ij^rasny dźeń je zaswitał Dźensa z Božej hnady, Za nas je so postarał B6h Wćtc wšeje rady; Woła, dawa pastyrja — Noweho nam wuĕerja — Khwalmy mjeno Bože! Božemje na winicu P6jće k nam, muž Boži! Wćĕko połne z dowĕru Na was kćždy złoži; Z lubosću was witajo Dźemy wam nĕtk napřećo. Budźće postrowjeny! Miła ruka najwyšša Daj wam zbćžne dźĕło, Žohnuj syw a syjerja, Zo by wšitko kćĕło, Wy a šula Łazowska Do najdalšoh’ přiehoda To daj B6h, t6n miły.