f -I- Ź76 -3- Sy nĕtko zbćžnje wob8tarany, Ci bĕdna starosć zašřa je, A droha parla pytana Tam horjekach bu nam’kana. Ze sylzu želnej’ popłakamy Wo tebje, duĕa bjez falša, A k Božim hwĕzdam pohladamy, Kiž nĕtko twćj row wobswĕdĕa, A prajimy: „Spi ćišinko, Ty njezabyty přećelo!“ K lubeinu a dźakownemu wopomnjenju k. Jana Korle Smolerja, druheho wučerja we Łazu, t 8. mĕrca 1850. (Tydź. Now. ł850, 90.) a) Wot Z. a druhich Łazowskich přećelow. Zažny row so wotamka, Sylzow tysacy so ronja Młodym, starym přez lica; Zrudna powĕsć přez wjes dźe: „Ach, naš Smoleř wumrjeł je!“ Haj, ty luby dokonjany, Zahe smjertne spanje spiĕ, W smjertnej pyše, w wĕncach rjany Našu ĕasnosć wopusćiš, Sulska młodosć wo tebje Kaž wo nana žaruje. Młodźi přećeljo a znaći Za kašćom tež zrudni du, zwony zwonja, - ł.W