Wotmołwjenje knjezomaj J. a W. w Lipsku. So čuje naša wutroba, Hdyž Serbja polni horliwosoe Nam z cuzby zbože přĕwaja K nowemu lžtu lubozni, Do kotrehož smy stupili. Duž njech tu čuća wšitkich znatych, Waj’ bratrow, sotrow, staršeju — A ze wščch serbskich dušow wzatych Přez Nowiny wam wozjewju: Zo wamaj zboža přĕwaja, Kaž wjele njebjo hwĕzdow ma. Bćh zdźerž waj’ strowaj w tutym lĕće A žohnuj tćn čas wosebje, Hdźež kćždy za swćj staw na swĕće Sej rozswĕtlenje hromadźi: To přeje wamaj Łužica, Wćj nadźija jej’ přichoda! >K Přeprošenje. (Tydź. Now. 1849, S80.) ^^jedźelu tu dźesatu Po Swjatej Trojicy Swjeći Łaz domkhowanku A pječe tykancy, Štćž ma tam žane znajomstwo, Tćn namakaj so za blido. (Tydź. Now. 1849, 15.) zahorjena wot lubosće